Flora jelitowa psów

Flora jelitowa psów składa się z dużej ilości bakterii, wirusów, grzybów oraz pierwotniaków, które tworzą kompleksowy ekosystem. Każde zwierzę posiada własną, typową dla siebie mikroflorę, która jest zależna od licznych czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Mikrobiota jelitowa zależy między innymi od nawyków żywieniowych, stosowanej antybiotykoterapii, podawania zarówno pre-, jak i probiotyków. Ważne są też indywidualne czynniki, takie jak wiek czy uwarunkowania genetyczne.

Metody badań

Badanie mikrobiologiczne a badanie metodami biologii molekularnej

Do zbadania mikrobioty jelit oraz kału najczęściej wykorzystywane jest badanie mikrobiologiczne. Z pobranych próbek, czy to kału, czy wymazów z prostnicy, dokonuje się posiewu na różne podłoża selektywne oraz nieselektywne, a także namnażania na pożywkach wzbogaconych. W zależności od poszukiwanego patogenu posiewy poddawane są inkubacji w różnych warunkach.

Zaletą badania mikrobiologicznego jest szybka i niezbyt kosztowna identyfikacja różnych patogenów jelitowych, takich jak: Salmonella spp., Yersinia spp., Campylobacter spp., a także fakultatywnie patogennych bakterii, takich jak Klebsiella spp. i E. coli. Dalszy etap badania umożliwia sporządzenie antybiogramu dla wyhodowanych i zidentyfikowanych bakterii.

Ograniczeniem badania mikrobiologicznego jest niewystarczająca czułość do dokonania analizy bogatej i zróżnicowanej flory bakteryjnej jelit i kału. Poza tym wiele bakterii nie udaje się wyhodować w typowych hodowlach mikrobiologicznych. Ich wykrycie możliwe jest tylko przez wykorzystanie metod biologii molekularnej.

Metoda, jaka jest w nauce najczęściej wykorzystywana do badania jelitowego mikrobiomu, opiera się na analizie bakteryjnych genów 16S-rRNA. W pierwszym etapie dokonuje się izolacji DNA z badanej próbki, a następnie gen 16S-rRNA jest replikowany i oznaczany.

Inną metodą niezależną od kultur bakterii jest fluoroscencyjna hybrydyzacja (FISH). Bakterie są tu wykrywane za pomocą s...