Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne – zastosowanie u psów i kotów. Cz. I. Klomipramina

Klomipramina

Jako jedyny lek z grupy TCA jest dostępna w produkcie leczniczym weterynaryjnym: Clomicalm, tabletki, 5 mg, 20 mg lub 80 mg, dla psów (4, 9).

Klomipramina, spośród wszystkich TCA, wykazuje najbardziej selektywne działanie w stosunku do hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny. Jednak aktywny metabolit klomipraminy – demetyloklomipramina, hamuje głównie wychwyt zwrotny norepinefryny. Dlatego też po podaniu klomipraminy obserwuje się hamujący wpływ na wychwyt zwrotny zarówno serotoniny, jak i norepinefryny. Klomipramina wykazuje również działanie antycholinergiczne (atropinopodobne) (2-4, 6).

Właściwości farmakokinetyczne

Klomipramina, podobnie jak inne TCA, jest związkiem lipofilnym. U psów klomipramina łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego (powyżej 80%). Jednak biodostępność po podaniu doustnym u psów jest niska, wynosi jedynie 16-26%. Jest to spowodowane tym, że klomipramina w znacznym stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia (metabolizm leku w wątrobie po wchłonięciu z przewodu pokarmowego) (3, 4, 6). Obecność pokarmu jedynie w niewielkim stopniu zwiększa wchłanianie, więc dla skuteczności leku nie ma większego znaczenia, czy jest podawany z pokarmem, czy bez (3, 4, 10).

Klomipramina u psów jest szybko metabolizowana w wątrobie. Główną drogą biotransformacji jest demetylacja do aktywnego metabolitu − demetyloklomipraminy. U psów stosunek stężenia klomipraminy do demetyloklomipraminy wynosi 3:1 (dla porównania, u ludzi wynosi 1:2,5) (4, 6).

Zarówno związek macierzysty, jak i demetyloklomipramina w dużym stopniu wiążą się z białkami krwi (96%) (3, 4, 10). Maksymalne stężenie (Cmax) klomipraminy i demetyloklomipraminy w osoczu po podaniu doustnym jest osiągane szybko, po ok. 1,5-2,5 ...