Dysplazja zastawki trójdzielnej u psów i kotów

Występowanie

Dysplazja zastawki trójdzielnej (tricuspid valve dysplasia – TVD) jest wrodzoną wadą serca rzadko spotykaną u psów i kotów. Częstość jej występowania, wśród wszystkich wrodzonych nieprawidłowości, u psów wynosi 3,1% (2), a u kotów − 5% (3). U psów jest to wada spotykana rzadziej niż dysplazja zastawki dwudzielnej, u kotów zaś jest odwrotnie. TVD częściej obserwowane jest u kotek niż kocurów (3). U psów dysplazję zastawki trójdzielnej obserwuje się najczęściej u labradorów (4).

Dysplazja zastawki trójdzielnej – definicja

TVD może obejmować: pogrubienie lub ścieńczenie płatków zastawki, ich skrócenie, niecałkowite oddzielenie płatków zastawki od ściany komory, niedorozwój płatków zastawki, brak bądź zrośnięcie się strun ścięgnistych oraz mięśni brodawkowatych (5). Wtórnie dochodzi do niedomykalności zastawki i cofania krwi do przedsionka z komory podczas jej skurczu.

Prowadzi to do przeciążenia objętościowego, a w rezultacie – do powiększania się prawego przedsionka. Dochodzi również do przeciążenia objętościowego prawej komory serca. Powiększenie prawych jam serca prowadzi w konsekwencji do pogłębiania zmian w aparacie zastawkowym, a w końcu do prawostronnej, zastoinowej niewydolności serca (6). Dysplazji zastawki trójdzielnej mogą towarzyszyć inne wady serca, takie jak: dysplazja zastawki dwudzielnej, ubytek w przegrodzie międzykomorowej, zwężenie tętnicy płucnej czy zwężenie aorty oraz dwujamowa prawa komora (5, 7, 8).

Szczególną postacią wady zastawki trójdzielnej jest tzw. anomalia Ebsteina − jest to opisane dotychczas jedynie u psów przemieszczenie zastawki trójdzielnej w głąb prawej komory (9). Prowadzi to do podziału prawej komory na część zatrializowaną (leżącą w obrębie jamy komory, ale ponad zastawką przedsi...