Dr n. wet. Izabela Janus ‒ Zdiagnozowanie kardiomiopatii wymaga doświadczenia

Do czego prowadzi nieleczona kardiomiopatia?

Nieleczona kardiomiopatia prowadzi do stopniowego pogarszania się funkcji mięśnia sercowego i rozwoju niewydolności serca. Bez wprowadzenia terapii doprowadza to do śmierci zwierzęcia.

Czy istnieją sprawdzone metody leczenia tego schorzenia? Jeśli tak to jakie?

W terapii kardiomiopatii opieramy się o spowalnianie postępu niewydolności serca oraz minimalizowanie skutków choroby. W zależności od gatunku zwierzęcia, typu kardiomiopatii oraz objawów klinicznych mamy różne możliwości terapeutyczne.

Bardzo istotne są także regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt cierpiących z powodu kardiomiopatii oraz uświadomienie właścicieli w zakresie opieki i obserwacji zwierzęcia w warunkach domowych (np. pomiar liczby oddechów w spoczynku).

Czy kardiomiopatia jest w 100% uleczalna czy zostaje już z pacjentem do końca życia?

Niestety nie mamy możliwości wyleczenia kardiomiopatii, niezależnie od jej rodzaju. Są to schorzenia, które pozostają ze zwierzęciem do końca jego życia.

Innowacje, nowe technologie ‒ czy dotyczą zagadnienia kardiomiopatii? Czy na rynku pojawiły się w ostatnich latach przełomowe terapie tej choroby?

Na rynku weterynaryjnym mamy obecnie dostępny cały szereg preparatów, które pomagają nam w walce z tymi chorobami. Są to przede wszystkim preparaty do stosowania w terapii przewlekłej (najczęściej w formie tabletek) zarówno w fazie bezobjawowej (w celu wydłużenia okresu bezobjawowego), jak i po wykształceniu objawów klinicznych. Mamy też dostępne preparaty w formie iniekcyjnej, które pomagają nam w szczególnie trudnych przypadkach trafiających do lekarza weterynarii z ciężkimi objawami niewydolności krążenia.

Czy zdiagnozowanie kardiomiopatii jest trudne? Jakie trudności możemy zaobserwować w trakcie diagnostyki?

Zdiagnozowanie kardiomiopatii wymaga doświadczenia. Szczególnie trudne jest to u kotów, które są dość niecierpliwymi pacjentami.

Do postawienia diagnozy konieczne jest wykonanie badania ultrasonograficznego serca. Konieczne są też badania krwi, pozwalające na wykluczenie innych przyczyn zmian w sercu, które mogą imitować kardiomiopatię. W przypadku kotów warto także uzupełnić badanie o pomiar ciśnienia tętniczego krwi.

Diagnoza będąca diagnozą z wykluczenia jest wymagająca i niejednokrotnie dopiero badanie pośmiertne obejmujące morfometrię serca oraz pełne badanie histologiczne pozwala na potwierdzenie diagnozy.

Jak zdiagnozować kardiomiopatię u swojego pacjenta? Od czego zacząć, co jest kluczowe w trakcie diagnozy, jakie badania wykonać?

Najlepszym sposobem na wykrywanie kardiomiopatii są przesiewowe badania kardiologiczne (szczególnie w rasach predysponowanych) wykonywane w stałych odstępach czasu. Pozwala to na szybkie wychwycenie pacjentów, u których może rozwinąć się kardiomiopatia, jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych.

Nie należy zapominać o innych schorzeniach, które mogą wpływać na funkcjonowanie serca ‒ zarówno w samym sercu, jak i ogólnoustrojowych.

W przypadku pacjentów, u których wystąpiły już objawy niewydolności serca, bardzo ważne jest wstępne ustabilizowanie pacjenta, a następnie wykonanie pełnego badania kardiologicznego połączonego z badaniem krwi. Badanie to można uzupełnić o markery świadczące o uszkodzeniu mięśnia sercowego.

Kardiomiopatia często łączona jest z patologią, dlaczego?

Jak już wcześniej wspominałam, postawienie diagnozy w przypadku kardiomiopatii jest bardzo wymagające i niejednokrotnie trudne. Jedynie badanie kardiopatologiczne pozwala nam na stuprocentowe potwierdzenie naszej diagnozy i wykluczenie innych zmian w mięśniu sercowym takich jak np. zapalenie mięśnia sercowego. Badanie takie wykonujemy niestety dopiero pośmiertnie, jednak każdy przypadek kiedy możemy połączyć przebieg kliniczny, wyniki badań pacjenta z wynikiem badania kardiopatologicznego, zwiększa naszą wiedzę dotyczącą kardiomiopatii u zwierząt towarzyszących.

Rozmawiała: Karolina Osys