Dieta psów oparta na produktach niepoddanych obróbce termicznej

Podstawą teoretyczną do założeń konstruowania modelu żywienia psów, jaką jest karma typu BARF/RMBD (BARF – biologically appropriate raw food; RMBD – raw meat-based diet), jest porównanie zwyczajów żywieniowych i wynikających z tego konsekwencji psów żywionych komercyjnymi karmami przemysłowymi z psami karmionymi surowymi składnikami niepoddanymi obróbce termicznej. Autorem takich obserwacji był australijski naukowiec dr Ian Billinghurst. Jego założeniem było wykazanie dużego podobieństwa diety współcześnie żyjących psów z dietą dziko żyjących przodków psa. Stąd po raz pierwszy określenie BARF zaczęło określać dietę odpowiednią dla danego gatunku biologicznego (biologically appropriate raw food), chociaż oznacza ono także dietę bazującą na surowym mięsie i kościach (bone and raw food). Większość obecnie obowiązujących teorii odnoszących sposób żywienia współczesnych psów do ich bezpośrednich przodków opiera się na pracy zespołu Axelssona z 2013 roku.

Przeprowadzano badania porównawcze 3,8 mln wariantów genetycznych 36 regionów genomu współczesnego psa i wilka. Stwierdzono różnice w obrębie 10 kluczowych genów kodujących białka enzymatyczne odpowiedzialne za trawienie skrobi oraz metabolizm tłuszczów i glukozy. Zidentyfikowane mutacje tychże genów są traktowane jako konsekwencje udomowienia psów i związaną z tym zmianą przemian metabolicznych, polegającą na umożliwieniu bardziej efektywnego trawienia składników węglowodanowych niż w przypadku wilka. Wyniki tych badań wskazują, że dieta współczesnego psa nie może być odnoszona w bezpośredni sposób do diety wilka – chociaż nie może być to też powód, dla którego należy uważać, że współczesny pies jest stworzony wyłącznie do diety wysokowęglowodanowej.

Zmiana ekspresji genów może świadczyć o zwiększonej syntezie istniejących już białek enzymów amylolityczn...