Ultrasonografia jąder psa w praktyce klinicznej

Jądro jest parzystym, złożonym gruczołem cewkowym, łączącym funkcje gonady odpowiedzialnej za produkcję plemników oraz gruczołu dokrewnego produkującego androgeny. Miąższ jądra otoczony jest tzw. błoną białawą, od której uchodzą do wnętrza przegrody łącznotkankowe, zbiegające się w środku jądra, tworząc śródjądrze. Właściwy miąższ jądra stanowią cewki nasienne kręte, złożone z komórek plemnikotwórczych i komórek podporowych (komórki Sertoliego). W obrębie tkanki śródmiąższowej jądra, w bezpośrednim sąsiedztwie naczyń włosowatych występują w niewielkich skupiskach komórki gruczołowe jądra (komórki Leydiga), które wydzielają hormony płciowe męskie. Komórki te tworzą układ, zwany gruczołem śródmiąższowym jądra. Cewki nasienne kręte przedłużają się w cewki nasienne proste, które, przenikając przez śródjądrze, tworzą w nim sieć jądra. Od sieci jądra w stronę głowy najądrza odchodzą przewody odprowadzające jądra, łączące się w przewód najądrza, który w okolicy końca ogona najądrza przechodzi w nasieniowód (2).

Prawidłowy obraz USG oraz technika badania jądra

Obraz ultrasonograficzny miąższu jądra psa cechuje się jednorodnie ziarnistą, średniego stopnia echogeniczną budową. Śródjądrze w płaszczyźnie strzałkowej widoczne jest jako echogeniczna linearna struktura odcinająca się swoim wykontrastowaniem od struktury miąższu. W płaszczyźnie poprzecznej linearność może zostać sprowadzona do obrazu echogenicznej owalnej struktury w centrum narządu (ryc. 1, s. 26) (4).

Osłony własne i wspólne jądra tworzą dobrze widoczne echo pozwalające na bezpośrednie rozgraniczenie tkanek jądra od pozostałych struktur worka mosznowego. Głowa i trzon najądrza charakteryzują się w obrazie USG nieznacznie obniżoną echogenicznością oraz mniej marmurkowatym utkaniem strukturalnym niż miąższ jądra. Dokładne zobrazowanie głowy, trzonu, a także ogona najądrza może być wykonane w płaszczyźnie strzałkowej. Najądrze w badaniu poprzecznym struktur worka mosznowego widoczne jest w postaci wąs...