Diagnostyka rentgenowska dysplazji stawów łokciowych u psów
Niepołączenie wyrostka łokciowego kości łokciowej
Rozpoznawanie UAP na podstawie zmian radiologicznych stawów łokciowych jest łatwe ze względu na obecność wyraźnej, czasem nieregularnej linii przejaśnienia oddzielającej wyrostek łokciowy kości łokciowej od pozostałej części tego wyrostka, która jest widoczna na radiogramach wykonanych u psów powyżej 20. tyg. życia (ryc. 3). W przypadku tej choroby największą wartość diagnostyczną mają radiogramy wykonane w projekcji przyśrodkowo-bocznej w zgięciu. Jest to spowodowane tym, że ww. projekcja niweluje zjawisko nakładania się cieni nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej i wyrostka łokciowego kości łokciowej. Ma to szczególne znaczenie w przypadku zwierząt młodych, u których nie nastąpiło zamknięcie chrząstki wzrostowej kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Podczas wykonywania u tych zwierząt tylko zdjęcia rentgenowskiego w projekcji przyśrodkowo-bocznej w pozycji wyprostnej można pomylić widoczną linię przejaśnienia związaną z kłykciem przyśrodkowym kości ramiennej z linią przejaśnienia wyrostka łokciowego kości łokciowej, świadczącej o UAP (3, 23, 30).
Oddzielająca martwica kostno-chrzęstna kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej
Rozpoznanie oddzielającej martwicy kostno-chrzęstnej kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej na podstawie badania radiograficznego uzależnione jest od stopnia zaawansowania zmian. W celu rozpoznania OCD należy wykonać radiogramy w następujących projekcjach: przyśrodkowo-bocznej w pozycji wyprostnej, przyśrodkowo-bocznej w zgięciu oraz skośnej o kierunku od przednio-bocznego do tylno-przyśrodkowego (15°).
Objawami radiologicznymi wskazującymi na OCD są:
- przejaśnienie brzegu stawowego dalszej granicy kłykcia przyśrodkowego kości ramiennej z często występującą sklerotyczną obwódką,
- spłaszczenie doogonowej części bloczka kości ramiennej
Niedopasowanie powierzchni stawowej (inkongruencja)
Radiograficzne rozpoznanie inkongruencji w stawie łokciowym jest często trudne i niewiarygodne. Spowodowane jest to następującymi przyczynami: możliwością nałożenia się struktur tworzących staw łokciowy, wpływem niewłaściwego ukątowania wiązki promieni X na obraz stawu łokciowego oraz brakiem doświadczenia osoby oceniającej radiogramy (11, 32, 33). Jednak pomimo tych ograniczeń Wind (1986) na podstawie przeprowadzonych badań opisał cztery główne cechy radiologiczne, za pomocą których można rozpoznać inkongruencję w stawie łokciowym. Są to: „stopień” promieniowo-łokciowy, eliptyczny kształt wcięcia bloczkowego kości łokciowej, poszerzenie szpary stawowej stawu ramienno-łokciowego oraz doczaszkowe przemieszczenie kłykcia kości ramiennej. Cechy te scharakteryzował on na podstawie zdjęć rentgenowskich wykonanych w projekcji przyśrodkowo-bocznej w pozycji wyprostnej i w projekcji doczaszkowo-doogonowej. Dodatkowo należy zaznaczyć, że im większy „stopień” promieniowo-łokciowy, tym łatwiej zdiagnozować inkongruencję w projekcji przyśrodkowo-bocznej w pozycji wyprostnej (ryc. 4) (11, 19).
U młodych psów sklerotyzacja okolicy wcięcia bloczkowego kości łokciowej oraz obecność osteofitu na powierzchni wyrostka łokciowego kości łokciowej uważane są za jeden z najwcześniejszych objawów radiologicznych wtórnej choroby zwyrodnieniowej, której pierwotną przyczyną jest ED. Ma to szczególne znaczenie w sytuacji, w której objawy radiologiczne pierwotnej przyczyny dysplazji stawu łokciowego są niewidoczne, gdyż umożliwia to pośrednie rozpoznanie tej choroby (4, 14, 34).
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2609 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Ogólnopolski Dzień Koni
Koń od setek lat zajmował stałe miejsce w polskim krajobrazie, w polskim życiu, i w polskiej symbolice narodowej. Stanowił również symbol bogactwa, bowiem nie każdego było na niego stać. Zwierzęta te przez długi czas były popularnymi zwierzętami pociągowymi, pełniły też funkcje transportowe czy pracowały w gospodarstwach. Rozwój techniki zmienił jednak nieco rolę koni, we współczesnym […]
Podkliniczny niedobór wapnia i jego wpływ na wyniki rutynowych badań laboratoryjnych w różnych okresach laktacji u krów mlecznych
Sposoby szerzenia się choroby Pleuropneumonia szerzy się drogą aerogenną od świni do świni, trzoda chlewna jest bowiem głównym rezerwuarem zarazka. Inne gatunki zwierząt, takie jak bydło czy owce, mogą być przypadkowymi nosicielami App, jednak nie odgrywają istotnej roli w szerzeniu się tego drobnoustroju. Jest prawdopodobne, że pewną rolę w epizootiologii omawianej jednostki chorobowej odgrywać mogą […]
Szerzenie się, profilaktyka i terapia ważnych ekonomicznie chorób układu oddechowego świń (pleuropneumonia, mykoplazmowe zapalenie płuc)
Zapobieganie Profilaktyka pleuropneumonii musi być wielokierunkowa. Biorąc pod uwagę fakt, że wystąpienie choroby w stadach wrażliwych na zakażenie wiąże się zazwyczaj z wprowadzeniem do chlewni pozornie zdrowych nosicieli App, zasadniczym elementem w ochronie takich stad jest serologiczna kontrola wszystkich świń wprowadzanych do chlewni. W przypadku wprowadzania do stada App serododatniego zwierząt wolnych od App celowe […]
Wprowadzenie do stomatologii koni
Sondy (ryc. 3) umożliwiają dokładne oczyszczanie szpar międzyzębowych oraz fizjologicznie lub niefizjologicznie występujących nieregularności zębów. Tarniki stanowią kluczowe narzędzie pracy lekarzy weterynarii, którzy w swojej ofercie mają zabieg odontoplastyki. Jeszcze do niedawna zastosowanie znajdowały jedynie tarniki ręczne, w obecnych czasach, ze względu na dużą dostępność i przystępną cenę, coraz częściej stosowane są tarniki mechaniczne (ryc. […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]