Diagnostyka i leczenie roponercza – opis przypadku

Roponercze (pyonephrosis) jest stosunkowo rzadko spotykaną chorobą u psów, najczęściej u zwierząt starszych (1, 2). Stan ten jest powikłaniem wodonercza (hydronephrosis), w którym nagromadzony w miedniczce nerkowej mocz przybiera postać treści ropnej w następstwie zakażenia. Roponercze stopniowo doprowadza do upośledzenia funkcji nerki, a także do całkowitego lub prawie całkowitego zniszczenia struktury narządu. Początkowo może rozwijać się bezobjawowo, dopiero w zaawansowanym stadium choroby kondycja zwierzęcia ulega nagłemu pogorszeniu. Zmieniona nerka staje się podatna na urazy mechaniczne. Trafna oraz wczesna diagnoza roponercza jest bardzo istotna z uwagi na ryzyko pęknięcia nerki i/lub uogólnienie zakażenia, często kończące się śmiercią pacjenta.

Etiopatogeneza

Bezpośrednią przyczyną roponercza jest problem w odpływie moczu i jego zastój na skutek mechanicznej lub czynnościowej niedrożności. Przebieg procesu chorobowego można podzielić na dwa etapy: niedrożność i infekcję. W wyniku utrudnionego odpływu i nagromadzenia się moczu może dochodzić nie tylko do poszerzenia miedniczki nerkowej, ale również moczowodu (zwłaszcza jego bliższego odcinka). W miarę upływu czasu poszerzenie układu zbiorczego nerki nasila się i zwiększa się panujące w nim ciśnienie.

Zalegający w miedniczce nerkowej mocz uciska miąższ nerki. Następuje upośledzenie ukrwienia i stopniowy zanik miąższu, co objawia się m.in. jego ścieńczeniem. W konsekwencji nerka przekształca się w „worek” wypełniony moczem, a po zakażeniu wypełniony gęstą ropą. Zmiany są tym większe, im dłużej utrzymuje się ich przyczyna, zachodzą tym szybciej, im wyżej umiejscowiona jest przeszkoda w odpływie moczu. Jeżeli przeszkoda znajduje się poniżej pęcherza lub kiedy dotyczy obu nerek/moczowodów jednocześnie, powstaje wodonercze, a następnie roponercze obustronne. Istotne pod względem prognostycznym jest określenie, czy proces chorobowy jest jedno- czy obustronny.

Zaleganie moczu może być spowodowane k...