Diagnostyka erlichiozy u psów

W postaci subklinicznej najczęściej brak jest objawów klinicznych, a w wynikach badań stwierdza się hiperglobulinemię, obniżenie liczby płytek oraz neutrofili, a podwyższenie poziomu limfocytów oraz monocytów. Miano przeciwciał przeciwko Ehrlichia jest dodatnie.

W postaci przewlekłej może dojść do:

bladości błon śluzowych, utraty masy ciała, mogą wystąpić bolesność jamy brzusznej, krwawienia z nosa, krwawienia do siatkówki itp., powiększone są również: węzły chłonne, śledziona, wątroba,

mogą pojawić się:

duszność, zaburzenia rytmu serca, poliuria, polidypsja, sztywność kończyn, obrzęk oraz bolesność stawów, zaburzenia ze strony OUN oraz ze strony narządu wzroku.

Laboratoryjnie stwierdza się: podwyższenie poziomu limfocytów i monocytów, trombocytopenię, niedokrwistość nieregeneratywną, hiperglobulinemię oraz hipoalbuminemię, proteinurię, ubogokomórkowy szpik, zwiększenie liczby komórek jednojądrzastych w płynie mózgowo-rdzeniowym, aseptyczne ropne zapalenie stawów, wzrost aktywności ALT i AP oraz dodatnie miano przeciwciał przeciwko Ehrlichia.

Diagnostyka erlichiozy opiera się na połączeniu obrazu klinicznego zwierzęcia z wynikami badań laboratoryjnych. Badaniem mikroskopowym rozmazu krwi barwionego metodą Giemsy lub Diff-Quick w cytoplazmie komórek krwi można wykryć morule.

Wtręty przypominające owoc morwy można zobaczyć w neutrofilach, rzadziej w monocytach, eozynofilach i trombocytach, takie struktury obserwuje się pomiędzy 4. a 14. dniem po zakażeniu. Jednak najczęściej wykrywanym tą metodą drobnoustrojem jest A. phagocytophilum (ryc. 2 i 3). U psów z zapaleniem stawów w mazi stawowej występują głównie neutrofile, w których czasami udaje się wykryć w badaniu cytologicznym obecność morul.

Badanie radiologiczne na ogół nie wykazuje żadnych charakterystycznych zmian. Przy postępującym zapaleniu stawów proces nie ma charakteru uszkadzającego. U psów z objawami oddechowymi najczęściej występuje zaostrzenie rysunku śródmiąższowego płuc.