Otodektoza u kotów – czy na pewno dobrze ją leczysz?

Inwazja świerzbowca usznego (łac. Otodectes cynotis) jest pierwotną przyczyną ponad połowy (50-85%) przypadków zapaleń zewnętrznych przewodów słuchowych u kotów (2, 4, 7, 8, 11). Zwierzęta cierpiące na otodektozę są zatem częstymi pacjentami zakładów leczniczych dla zwierząt. Wydawałoby się więc, że rozpoznanie tej jednostki chorobowej nie nastręcza żadnych trudności, podczas gdy w codziennej praktyce autorka spotyka wiele przypadków błędnych diagnoz postawionych wyłącznie w oparciu o wygląd wydzieliny wypełniającej kanał słuchowy. Z doświadczenia autorki wynika, że otodektoza jest równie często nierozpoznawana z powodu pominięcia badania dodatkowego, jakim jest analiza mikroskopowa wymazu z ucha. Okazuje się także, że wielu lekarzy weterynarii notorycznie powiela stare i nieaktualne schematy leczenia, które są powodem wielu późniejszych powikłań.

W związku z powyższym, w niniejszym artykule przedstawiono wytyczne dotyczące prawidłowego postępowania diagnostycznego w przypadku inwazji roztoczy Otodectes cynotis u kotów, jak również omówiono aktualnie zalecane metody jej leczenia.

Morfologia i cykl życiowy pasożyta

Świerzbowce uszne są pasożytami, których cały cykl życiowy odbywa się w przewodzie słuchowym zewnętrznym i trwa około trzech tygodni. Roztocza te odżywiają się złuszczonym naskórkiem oraz płynem tkankowym i w przeciwieństwie do świerzbowca notoedrycznego nie drążą korytarzy, lecz bytują na powierzchni skóry wyściełającej kanał słuchowy. Do niej przytwierdzane są jaja składane przez samicę i po ok. 4 dniach inkubacji wykluwają się z nich larwy, które kolejno przechodzą dwie wylinki (protonimfa, deutonimfa) (ryc. 1) (2, 9, 11). Nowo powstałe nimfy rozpoczynają wędrówkę w celu połączenia się z dorosłymi osobnikami męskimi, i jeżeli są to samice, to dochodzi między nimi do kopulacji (ryc. 2) (3).

Dorosłe Otodectes cynotis są stosunkowo dużymi pasożytami, gdyż widać je podczas badania otoskopowego. Samce są nieco mniejsze od samic i w przeciwi...