Łysienie z rozrzedzeniem koloru

Rozpoznawanie

Pełen algorytm diagnostycznego postępowania przedstawiono na ryc. 4.

Trichogram

W przypadku łysienia z rozrzedzeniem koloru, zmiany we włosie są na tyle typowe, że jego badanie mikroskopowe umożliwia postawienie wstępnego rozpoznania. Cechą charakterystyczną widoczną w trichogramie jest bowiem obecność licznych i bardzo dużych ziaren melaniny – makromelanosomów, które są nierównomiernie rozproszone w obrębie kory i rdzenia włosów. W miejscach skupisk makromelanosomów dochodzi natomiast do deformacji łodygi włosa, a w konsekwencji do jej rozerwania (ryc. 3, 5a, b) (3, 6, 7, 9).

W trakcie wykonywania badania mikroskopowego włosów należy jednak pamiętać o tym, że u psów o błękitnym lub płowym umaszczeniu ziarnistości melaniny w trzonach włosów występują fizjologicznie i nie są objawem choroby. U osobników cierpiących na CDA skupiska barwnika są natomiast znacznie większe i powodują zaburzenia w strukturze łodygi włosa.

Badanie histopatologiczne

Postawienie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko na podstawie badania histopatologicznego materiału pobranego metodą biopsji (4, 6, 7, 9). U psów z CDA histologicznie stwierdza się obecność nieprawidłowych złogów melaniny w obrębie naskórka, skóry właściwej, mieszków włosowych i w okolicy cebulek włosowych. Ponadto obserwuje się hyperkeratozę naskórka oraz torbielowato rozszerzone i wypełnione złogami barwnika mieszki włosowe (4, 9).

Leczenie i rokowanie

Łysienie z rozrzedzeniem koloru jest chorobą, w przypadku której nie ma leczenia przyczynowego. Powoduje ona tylko defekt kosmetyczny, w związku z czym rokowania są pomyślne, ale nie należy spodziewać się odrostu włosa, a osobniki obciążone tym schorzeniem powinny być wykluczone z rozrodu (9). W przypadku gdy w miejscach ubytków włosa występują zaskórniki, nadmierne złuszczanie się naskórka lub grudki przymieszkowe, należy stosować leczenie objawowe w postaci regularnych kąpieli leczniczych w szamponach o właściwościach keratomo...