Dermatofitoza kotów – ciągle aktualny problem

Istnieje ponad 20 różnych gatunków dermatofitów, które są odpowiedzialne za zakażenie u zwierząt (10, 17). Są to grzyby strzępkowe i różnią się morfologicznie w obrębie rodzaju i gatunku. Klasyfikacja dermatofitów opiera się na aspektach rozrodczych grzybów. Dermatofity są grzybami dimorficznymi i pasożytują na tkankach skeratynizowanych. Wzrost grzyba następuje wewnątrz- i zewnątrzwłosowo, strzępek powstaje w obrębie włosa i konidiów wokół.

Najczęściej izolowanymi patogenami są Microsporum canis i Trichophyton mentagrophythes, ale również Microsporum gypseum. Zakażenie następuje poprzez przenoszenie spór na żywiciela, ale istnieją również rezerwuary zakażenia takie jak zakażone środowisko i przedmioty, przenosiciele mechaniczni spór (ludzie i zwierzęta). Dermatofitoza występuje na całym świecie, a dermatofity klasyfikowane są jako geofilne, zoofilne lub antropofilne (8). Ostatnie dwa typy są obligatoryjnymi pasożytami przystosowanymi do pasożytowania zarówno na zwierzętach, jak i na człowieku. Nie mogą rozmnażać się w środowisku zewnętrznym, ale mogą tworzyć oporne spory (2).

Trichophyton mentagrophytes jest dermatofitem zoofilnym związanym z gryzoniami i zakażenia występują głównie u zwierząt przebywających w złych warunkach środowiskowych, które są odpowiednie dla gryzoni i dermatofitów. Zakażenie może nastąpić również od koni lub bydła. Co więcej, psy polujące są również bardziej narażone na zakażenie. Również Microsporum persicolor związany jest z gryzoniami.

Microsporum canis jest najczęściej izolowanym dermatofitem u psów, ale jego naturalnym żywicielem jest kot, który może być zakażony bezobjawowo lub być przenosicielem mechanicznym. M. canis jest ubikwitarny i zoofilny, a zakażenie następuje poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt z innym psem lub kotem. Dzieje się tak głównie dlatego, że liczba spór w środowisku zmniejsza się, kiedy zakażone zwierzę nie jest już w danym środowisku (14). Ten dermatofit może być przenoszony na inne gatun...