Choroby tła autoimmunologicznego cechujące się ciężkim przebiegiem – nabyte pęcherzowe oddzielenie naskórka i pemfigoid pęcherzowy - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Choroby tła autoimmunologicznego cechujące się ciężkim przebiegiem – nabyte pęcherzowe oddzielenie naskórka i pemfigoid pęcherzowy

Grupa autoimmunologicznych chorób układu powłokowego u psów dzieli się na choroby pęcherzowe i toczniowe. Wśród pierwszej można wyróżnić pęcherzyce, gdzie akantoliza, czyli oddzielenie poszczególnych komórek, występuje w naskórku, oraz pemfigoid pęcherzowy (ang. bullous pemphigoid – BP) i nabyte pęcherzowe oddzielenie naskórka (ang. epidermolysis bullosa acquisita – EBA), gdzie do procesu utraty adhezji dochodzi w obrębie błony podstawnej (blaszkach gęstej lub jasnej), pomiędzy skórą właściwą i naskórkiem. Dwie ostatnie, ze względu na podobne umiejscowienie zmian patologicznych w skórze, cechuje zbliżony przebieg. Taki patomechanizm sprzyja tworzeniu pęcherzy, owrzodzeń i strupów, czyli głębszych i rozległych zmian w skórze, co stawia te choroby w pierwszym rzędzie jednych z najcięższych w leczeniu wśród wszystkich dermatoz. W diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę układowego tocznia rumieniowatego, pęcherzycę zwykłą, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczną (metaboliczną) martwicę naskórka i chłoniaka epiteliotropowego (4, 5, 10, 12, 15).

Nabyte pęcherzowe oddzielenie naskórka

Nabyte pęcherzowe oddzielenie naskórka jest bardzo rzadkim wariantem wśród autoimmunologicznych chorób pęcherzowych u psów (ang. autoimmune blistering skin diseases – AISBD). Przyczyną EBA u psów są autoprzeciwciała IgG przeciwko epitopom (domenie NC1) kolagenu VII. Kolagen ten kotwiczy włókna w strefie blaszki gęstej lamina densa błony podstawnej naskórka. Uszkodzenie tych połączeń prowadzi do „odrywania” się (oddzielenia) naskórka od skóry właściwej, szczególnie w okolicach podatnych na urazy mechaniczne. W przeciwieństwie do wrodzonego oddzielenia naskórka zwierzęta rodzą się zdrowe, a choroba pojawia się u psów w różnym wieku, najczęściej od kilku miesięcy do 8 lat (możliwe są przypadki u osobników starszych). Predysponowane są psy ras: dog niemiecki, wyżeł niemiecki krótkowłosy, doberman, chart afgański, labrador i golden retriever oraz bokser.

Najczęstszymi wykwitami s...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2609 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.