Czy psy i koty mają zawały serca?

Zawałem mięśnia sercowego (ang. myocardial infarction, MI) określamy śmierć kardiomiocytów wywołaną ich niedokrwieniem skutkującym niedostatecznym zaopatrzeniem komórek mięśnia sercowego w tlen oraz substancje odżywcze. Do niedokrwienia dochodzi na skutek zwężenia lub zamknięcia światła naczynia wieńcowego. W medycynie człowieka najczęstszą przyczyną takiego stanu jest miażdżyca tętnic wieńcowych, w przebiegu której na skutek oderwania blaszki miażdżycowej dochodzi do zamknięcia światła tętnicy wieńcowej prowadzącego do zawału serca.

Choroba niedokrwienna mięśnia sercowego jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów w krajach wysoko rozwiniętych. Szacuje się, że na zawał serca umiera w Polsce około 200 tys. osób rocznie. U psów i kotów zawały mięśnia sercowego stwierdzane są sporadycznie. U zwierząt tych rzadko dochodzi do rozwoju miażdżycy (1, 2), a więc ryzyko oderwania płytki miażdżycowej prowadzące do zamknięcia światła tętnicy wieńcowej jest niskie. Uważa się, że psy wykazują naturalną odporność na rozwój zmian miażdżycowych i rzadko dochodzi u nich do wystąpienia zmian kliniczno-patologicznych związanych z tą chorobą (3).

Dodatkowo unaczynienie wieńcowe u psa i kota różni się od układu wieńcowego człowieka (4, 5), co również zmniejsza ryzyko wystąpienia zawału serca. Opisywane w literaturze przypadki MI stanowią najczęściej powikłania innych chorób toczących się w organizmie. W artykule omówiono przegląd wybranego piśmiennictwa dotyczącego zawałów mięśnia sercowego stwierdzanych u psów i kotów.

Czym jest zawał?

Mianem zawału (łac. infarctus) określa się obszar martwicy niedokrwiennej, do której doszło na skutek zamknięcia tętnicy unaczyniającej lub żyły odprowadzającej krew z danej tkanki (6). Ze względu na barwę zawały możemy podzielić na czerwone i białe. Innym kryterium podziału jest obecność drobnoustrojów w obrębie zawału: wyróżniamy tutaj zawał septyczny i jałowy.

Wpływ na wygląd ogniska zawałowego ma:

ilość znajdującej się w nim...