Cukrzyca – łatwy w diagnostyce i trudny w terapii problem naszych domowych kotów

Specyfika cukrzycy kotów

Zaczynając rozważania na temat cukrzycy u kotów, należy przypomnieć, że:

• celem terapii jest remisja choroby, czyli powrót ze stanu hiperglikemii do normoglikemii i utrzymanie tego stanu po zaprzestaniu insulinoterapii. W przypadku nowo rozpoznanej cukrzycy przy połączeniu diety, insulinoterapii i monitorowaniu stężenia glukozy remisja występuje u 64-90% kotów (w zależności od źródła) i trwa różnie długo, czasem nawet do końca życia zwierzęcia, przy czym u wielu kotów objawy na zmianę pojawiają się i ustępują (1),
• u kotów występuje niemal wyłącznie cukrzyca typu 2 (95% wszystkich przypadków) (6, 19-21),
• leczenie wymaga zawsze dietoterapii, najczęściej połączonej z podawaniem insuliny, oraz zwalczania chorób, które mają wpływ na stężenie glukozy we krwi – zapalenia trzustki, zakażenia układu moczowego i choroby jamy ustnej (6, 25),
• sukces leczenia zależy od ścisłej współpracy z właścicielem.

Terapia cukrzycy – doustne leki przeciwcukrzycowe

U kotów stosowane są głównie pochodne sulfonylomocznika – glipizyd (2-5 mg/kota 2x dziennie) i inhibitor α-glukozydazy – akarboza (10-20 mg/kota 3x dziennie). Wydaje się, że stosowanie terapii doustnej nie jest właściwe, ponieważ w przypadku stosowania tych leków remisję uzyskuje się tylko u 18% kotów (9, 20), a na ewentualne rezultaty czeka się ponad 10 tygodni, co z punktu widzenia dobra pacjenta jest niedopuszczalne (13).

Obecnie uważa się, że terapia doustna powinna być stosowana tylko u pacjentów, u których właściciele nie są w stanie wykonywać iniekcji, co w praktyce oznacza ich eutanazję (7, 9, 13). Obecnie trwają badania nad możliwością wykorzystania u kotów leków inkretynowych wpływających na sekrecję insuliny: sitagliptyny (3).

Podsumowanie

Rozpoznanie cukrzycy u kota nie jest trudne, ale terapia to bardzo ciężka praca dla lekarza i ogromne poświęcenie ze strony właściciela. Prowadzenie takiego pacjenta jest trudne i czasem po początkowym unormowaniu stężenia cukru we krwi terapia zaczyna się załamywać.

Lekarz po zaleceniu diety i podaniu startowej dawki insuliny musi umieć przekonać właściciela o konieczności monitorowania pacjenta w domu za pomocą pasków do badania moczu i wykonywania regularnie krzywej cukrowej, gdyż tylko w ten sposób można wypraktykować indywidualną dawkę dla danego pacjenta i uzyskać w konsekwencji remisję cukrzycy.