Zaburzenia kardiologiczne u psów zarażonych Babesia canis

Babeszjoza psów jest transmisyjną chorobą przenoszoną przez kleszcze. Jej czynnikiem etiologicznym są wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki należące do rodzaju Babesia, rodziny Babesidae, rzędu Piroplasmida, typu Apicomplexa (1). Na podstawie morfologii komórki wyróżnia się dwie grupy tych pasożytów patogennych dla psów: większe, o wielkości około 3-5 μm, określane mianem B. canis, oraz mniejsze, o wymiarach 1-3 μm – B. gibsoni (2). Analiza genów 18S RNA, Bc28, 5,8S, hsp70, czy cytochromu B wykazała, iż w rzeczywistości czynnikiem etiologicznym babeszjozy psów są liczne gatunki Babesia. W obrębie małych piroplazm wykazano następujące gatunki: B. conradae, B. microti-like, określaną także jako Theileria annae, czy „izolat hiszpański”, oraz Theileria spp. (3-5). Z kolei w obrębie dużych piroplazm wyróżnia się trzy gatunki, początkowo uznawane za podgatunki B. canis – B. rossi, B. canis i B. vogeli, oraz stosunkowo niedawno wykryte u psów w USA nienazwane jeszcze duże Babesia (6-9). Wszystkie one charakteryzują się identyczną morfologią komórki, jednak ich geograficzny zasięg występowania, struktura genetyczna oraz zjadliwość są różne. Pierwotniaki te przenoszone są także przez różne gatunki kleszczy (9-11).

Dotychczas u psów w Polsce stwierdzono występowanie jedynie B. canis. (12-16). Wywołana przez nie choroba może przebiegać w formie niepowikłanej, objawiającej się anemią, lub powikłanej, w której dochodzi do rozwoju niewydolności wielonarządowej i uogólnionej reakcji zapalnej. W ostatnim czasie w przebiegu babeszjozy psów notuje się zaburzenia kardiologiczne, które utrudniają diagnozę choroby i jej leczenie (17, 18).

Celem niniejszego artykułu była ocena zaburzeń kardiologicznych u psów zarażonych pierwotniakami B. canis.

Obserwacje własne

Badania przeprowadzono w Klinice Chorób Zakaźnych Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Objęto nimi 40 psów z potwierdzoną badaniami mikroskopowymi i molekularnymi (PCR) babeszjozą i 10 psów zdrowych, które utwor...