Zakaźne zapalenie wątroby psów (choroba Rubartha) – problem wciąż aktualny - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zakaźne zapalenie wątroby psów (choroba Rubartha) – problem wciąż aktualny

Zakaźne zapalenie wątroby (choroba Rubartha) to choroba psowatych, charakteryzująca się zróżnicowanym przebiegiem, wywoływana przez wirusy DNA, należące do rodziny Adenoviridae, rodzaju Mastadenovirus (22).

Patogenne dla psowatych są dwa typy adenowirusów: CAV-1 (canine adenovirus 1) oraz CAV-2 (canine adenovirus 2). Czynnikiem etiologicznym zakaźnego zapalenia wątroby psów (ICH – ang. infectious canine hepatitis) jest adenowirus typu 1., który charakteryzuje się, niezależnie od pochodzenia, jednorodnością serologiczną oraz immunologicznym podobieństwem do adenowirusów ludzkich. Nieznacznie różni się on genetycznie i antygenowo od adenowirusa typu 2. (CAV-2), wywołującego u psów zakażenia układu oddechowego. Adenowirus typu 1. wykazuje powinowactwo do komórek Kupffera i śródbłonków naczyń krwionośnych, natomiast CAV-2 wykazuje tropizm do komórek układu oddechowego, głównie krtani i tchawicy (11, 16).

W warunkach laboratoryjnych CAV-1 dobrze namnaża się na kurzych zarodkach oraz w hodowlach tkankowych narządów młodych psów, świnek morskich, chomików, nerek małp oraz płuc prosiąt (najlepiej replikuje w jednowarstwowej hodowli komórek nerki młodego psa). W zakażonych in vitro hodowlach po około 72-godzinnej inkubacji pojawiają się pierwsze zmiany, takie jak zaokrąglenie komórek silnie załamujących światło, a następnie wirus wywołuje charakterystyczny efekt cytopatyczny (skupiska komórek w kształcie winogron, pojawienie się wewnątrzjądrowych ciałek wtrętowych). Wielokrotne pasaże patogenu na hodowlach tkankowych lub zarodkach kurzych powodują zmniejszenie jego zjadliwości (wirus ulega atenuacji) (6, 8, 14, 15).

Podobnie jak inne adenowirusy, CAV-1 jest oporny na działanie czynników fizycznych i chemicznych, takich jak: promieniowanie UV, chloroform, eter czy formalina. Poza organizmem zwierzęcia, w środowisku zewnętrznym, w zależności od temperatury i wilgotności, może utrzymywać się od kilku tygodni do kilku miesięcy. Wirus zachowuje swą zjadliwość nawet...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2609 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy

Nasze strony wykorzystują pliki cookies. Korzystanie z naszych stron internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki dotyczących plików cookies oznacza, że zgadzacie się Państwo na umieszczenie ich w Państwa urządzeniu końcowym. Więcej szczegółów w Polityce prywatności.