Wybrane immunostymulatory pochodzenia naturalnego

Aloes zwyczajny

Aloes zwyczajny (łac. Aloe vera) jest przedstawicielem licznej rodziny roślin występujących w ciepłym klimacie. Cechą charakterystyczną aloesu są grube, mięsiste liście o podłużnym kształcie, pokryte po bokach kolczystymi wyrostkami. Liście gromadzą wodę, przez co zawierają sporo soku w półprzezroczystym miąższu. Zawiera on liczne związki z grupy polisacharydów. Substancje zawarte w aloesie działają między innymi przeciwzapalnie, gojąco i przeciwbólowo.

Opisywane są doświadczenia mające świadczyć także o wpływie przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym, przeciwgrzybiczym, za co odpowiedzialne są substancje zwane emodynami, przy czym, jak w przypadku innych leków roślinnych, nie należy automatycznie łączyć wyników badań z rzeczywistą skutecznością w terapii konkretnych infekcji. Najbardziej znany, obok zastosowania w kosmetologii i gojeniu ran, jest wpływ aloesu na układ odpornościowy. Odpowiadają za to zawarte w soku rośliny lektyny – aloktyna-A i aloktyna-B oraz polisacharydy. Stymulują one limfocyty B do produkcji przeciwciał, ułatwiają proces fagocytozy oraz stymulują przebieg mitozy limfocytów. Karboksypeptydaza zawarta w aloesie hamuje przepuszczalność błon komórkowych, a także hydrolizuje bradykininę, która jest ważnym mediatorem stanu zapalnego i odczynu alergicznego.

Dzięki temu aloes wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwalergiczne. Interesującą kwestią jest działanie aloesu na proces gojenia ran związany z działaniem polisacharydów obecnych w soku. Jak się okazuje, jest to proces ściśle związany z pobudzeniem miejscowej reakcji układu odpornościowego poprzez stymulację komórek Langerhansa i makrofagów obecnych w głębszych warstwach skóry. Wspomniane polisacharydy inicjują procesy naprawcze, obronne i regenerujące (2, 3). Pobudzone makrofagi i komórki Langerhansa produkują cytokiny wspomagające procesy naprawcze w skórze, w pewnym stopniu chronią też uszkodzoną skórę przed zakażeniem poprzez aktywację komórek fagocytujących...