Serce trójprzedsionkowe u psów i kotów

Serce trójprzedsionkowe (łac. cor triatriatum) jest wadą wrodzoną, która u psów i kotów występuje bardzo rzadko. Wyróżnia się serce trójprzedsionkowe prawe (łac. cor triatriatum dexter) oraz serce trójprzedsionkowe lewe (łac. cor triatraitum sinister). Z embriologicznego punktu widzenia należy podkreślić, że są to dwie odrębne wady. Serce trójprzedsionkowe prawe występuje częściej u psów niż u kotów. Jako predysponowane do wystąpienia wady w literaturze wymienia się psy rasy golden retriever oraz owczarki shiloh. W prawym przedsionku (RA, ang. right atrium) obecna jest dodatkowa błona, która dzieli przedsionek na dwie części. W literaturze opisuje się współistnienie tej wady z innymi wadami wrodzonymi. Wśród nich wymienia się: atrezję zastawki trójdzielnej, atrezję lub zwężenie zastawki tętnicy płucnej czy zespół Ebsteina (1).

Wada ta powstaje na skutek zaburzeń w rozwoju prawej zastawki zatoki wieńcowej w życiu płodowym. W czasie życia płodowego prawa zastawka zatoki wieńcowej dzieli prawy przedsionek na część zatokową oraz na część mięśniową (1). Do części zatokowej uchodzą: żyła główna górna, żyła główna dolna, zatokowa wieńcowa oraz otwór owalny. Natomiast część mięśniowa komunikuje się z zastawką trójdzielną oraz uszkiem prawego przedsionka. W prawidłowo ukształtowanym sercu znajdują się szczątki prawej zastawki zatoki żylnej. Pozostałości części doogonowej to zastawka Eustachiusza oraz zastawka Tebezjusza. Zastawka Eustachiusza jest położona w pobliżu ujścia żyły głównej dolnej, natomiast zastawka Tebezjusza znajduje się w okolicy ujścia zatoki wieńcowej. Pozostałością części głowowej prawej zastawki zatoki żylnej jest zaś grzebień graniczny. Oddziela on przednią, mięśniową część prawego przedsionka od jego części tylnej (1). Na skutek zaburzeń rozwojowych z prawej zastawki zatoki żylnej pozostaje nadmierny fragment błony, który powoduje powstanie przegrody dzielącej przedsionek na dwie części (2).

Anatomia i patofizjologia wady

Serce trójprzed...