Najnowsze wytyczne ACVIM dotyczące diagnostyki i leczenia zwyrodnienia śluzowatego zastawki dwudzielnej u psów

Jedną z najczęściej występujących nabytych chorób serca u psów jest zwyrodnienie śluzowate zastawki mitralnej (ang. myxomatous mitral valve disease, MMVD) (1). Choroba ta dotyczy najczęściej zastawki dwudzielnej (mitralnej), jednak według badań w 30% przypadków zmianami dotknięta jest również zastawka trójdzielna (2, 3). Częstość występowania tego schorzenia jest wyższa u psów ras małych, poniżej 20 kg masy ciała (4-6) i jest powszechniejsza u samców (3). Wśród ras najczęściej dotkniętych chorobą wymienia się jamniki, Yorkshire teriery, shih tzu, chihuahua czy Cavalier King Charles spaniele.

MMVD znacznie rzadziej rozwija się u psów ras dużych i olbrzymich. U nich progresja zmian chorobowych jest zazwyczaj szybsza niż u ras mniejszych (7), u których choroba ma zwykle wolniejszy przebieg. Rasą szczególnie predysponowaną do rozwoju MMVD jest Cavalier King Charles spaniel. U psów tej rasy zmiany chorobowe mogą pojawiać się u młodych osobników, a szmer sercowy mogący wskazywać na wystąpienie tego schorzenia jest diagnozowany nawet u 50% psów w wieku 6-7 lat (8). W artykule przedstawiono najnowsze zalecenia ACVIM dotyczące klasyfikacji, diagnostyki i leczenia MMVD u psów (9).

Patofizjologia MMVD

Przyczyna i patofizjologia MMVD nadal nie została jednoznacznie określona. W ostatnich latach udało się lepiej zrozumieć mechanizmy patofizjologiczne i genetyczne tej choroby (10, 11). Wykazano, że MMVD jest dziedziczna u niektórych ras psów (11, 12), a jej przebieg również może być warunkowany genetycznie. Najczęściej za główną przyczynę MMVD przyjmuje się zmiany dotyczące składników komórkowych i macierzy międzykomórkowej aparatu zastawkowego, a więc zarówno płatków zastawki dwudzielnej, jak i strun ścięgnistych (13, 14). Zmiany te dotyczą zawartości kolagenu oraz rozmie...