IBD kotów (nieswoiste zapalenie jelit – NZJ)

Badanie ultrasonograficzne jest także przydatne do oceny wątroby i trzustki pod kątem zmian typowych dla zapalenia tych narządów (21).

W diagnostyce NZJ przydatne jest także badanie endoskopowe. Umożliwia ono potwierdzenie enteropatii poprzez stwierdzenie przekrwienia, obecności nadżerek, znacznego pofałdowania powierzchni błony śluzowej przewodu pokarmowego (objaw tak zwanej kostki brukowej) (ryc. 1) (11). Dodatkowo pozwala na pobranie bioptatów oraz wykluczenie innych przyczyn objawów gastroenterologicznych.

Diagnostyka różnicowa nieswoistego zapalenia jelit obejmuje przede wszystkim wykluczenie błędów żywieniowych i reakcji polekowych. Należy także zwrócić uwagę na: inwazje pasożytnicze, choroby wątroby, trzustki, nadczynność tarczycy, przewlekłe infekcje, limfangiektazję oraz nowotwory (chłoniaki, guzy z komórek tucznych) (8, 12). Należy uwzględnić również enteropatię zależną od diety oraz enteropatię wrażliwą na antybiotyki, w przypadku których rozpoznanie może być postawione na podstawie pozytywnej reakcji na próbę dietetyczną lub leczenie przeciwbakteryjne.

Aby postawić ostateczną diagnozę, konieczne jest wykonanie badania histopatologicznego wycinków zmienionych tkanek.

Bioptaty pobierane metodą chirurgiczną mają większą wartość diagnostyczną, ponieważ umożliwiają odróżnienie NZJ od chłoniaka przewodu pokarmowego (5). Pozyskując bioptaty, należy pamiętać o ich odpowiedniej wielkości oraz konieczności pobrania z kilku miejsc (26).

Obraz histopatologiczny

Obraz histopatologiczny charakteryzuje się naciekiem komórek zapalnych w blaszce właściwej błony śluzowej żołądka i/lub jelit, któremu towarzyszy różnego stopnia zaburzenie struktury tkanek. Zmiany mogą obejmować żołądek, jelito cienkie lub grube, a nawet więcej niż jeden odcinek przewodu pokarmowego (4).

Rodzaj komórek zapalnych naciekających blaszkę właściwą jelit jest istotny, aby określić typ nieswoistego zapalenia jelit. Typ limfocytarno-plazmocytarny NZJ występuje najczęśc...