Hemoabdomen u psów – postępowanie terapeutyczne

Hemoabdomen, czyli krwawienie do jamy otrzewnej, jest stanem stanowiącym duże zagrożenie dla życia zwierzęcia, a szanse na jego uratowanie w wielu przypadkach zależą od szybkości postawienia prawidłowej diagnozy, określenia przyczyny i zastosowania prawidłowej terapii (1-12).

Do najczęstszych przyczyn krwawienia do jamy otrzewnej należą:

skręt żołądka;pęknięcie nowotworu w obrębie jamy brzusznej;urazy narządów wewnętrznych;koagulopatie (4, 9, 10).

W przypadku krwawienia do jamy otrzewnej postępowanie terapeutyczne w pierwszej kolejności ma na celu przywrócenie prawidłowej objętości krwi obwodowej. Dotychczas tradycyjną metodą leczenia, mającą na celu zapobieganie wystąpieniu szoku hipowolemicznego spowodowanego utratą krwi, był szybki wlew dożylny dużych objętości krystaloidów. Jednak przeprowadzone w ostatnich latach w medycynie ludzkiej, jak i weterynaryjnej liczne badania wykazały, że wlewy dożylne dużych ilości płynów u pacjentów z hemoabdomen powodują wydłużenie czasu krzepnięcia oraz mogą powodować gwałtowny wzrost ciśnienia hydrostatycznego, co zakłóca proces tworzenia skrzepu. Obecnie u psów z hemoabdomen zaleca się podawanie małych ilości płynów – zarówno koloidów, jak i krystaloidów. Podaż płynów należy ograniczyć w szczególności u zwierząt, u których średnie ciśnienie tętnicze wynosi > 60 mmHg, a średnie ciśnienie skurczowe wynosi powyżej > 90 mmHg. Liczne badania wykazały, że przy średnim ciśnieniu tętniczym 60-70 mmHg zachowany jest prawidłowy przepływ nerkowy i mózgowy, przez co nie jest wymagane podawanie dużych ilości płynów (1, 8, 9).

W przebiegu krwawienia do jamy brzusznej dochodzi do znacznej utraty krwinek czerwonych (związane jest to z wynaczynieniem krwi do jamy brzusznej), w wyniku czego dochodzi do szybkiego niedotlenienia tkanek i organów. Dlatego tlenoterapia zajmuje istotne miejsce w postępowaniu terapeutycznym u psów z hemoabdomen. Ma ona na celu wzrost tętniczego ciśnienia parcjalnego tlenu.

W wielu przypadkac...