Choroba Aujeszky’ego (wścieklizna rzekoma) psów – mało znany problem

Wścieklizna rzekoma (choroba Aujeszky’ego) jest wirusową chorobą,
której czynnikiem etiologicznym jest herpeswirus świń typu 1 (SuHV-1).
Naturalnym rezerwuarem SuHV-1 są świnie, aczkolwiek jest on w stanie
zakażać także zwierzęta dzikie i domowe, jak: bydło, psy, koty, króliki
i gryzonie, u których może prowadzić do rozwoju śmiertelnego zapalenia
mózgu. Nazwa „wścieklizna rzekoma” związana jest z klinicznym
przebiegiem choroby, przypominającym przebieg wścieklizny klasycznej
(1).

W wielu krajach, dzięki wprowadzeniu programów szczepień
przeciwko chorobie Aujeszky’ego, udało się wyeliminować tę jednostkę
z populacji świń, aczkolwiek jej czynnik etiologiczny utrzymuje się
w dalszym ciągu w środowisku, krążąc w populacji dzików.

Wirus
rozsiewany jest przez chore osobniki wraz ze śliną i wypływem z nosa,
a infekcja szerzy się na skutek bezpośredniego kontaktu osobnika
wrażliwego z zakażonymi wydzielinami, drogą aerozolową lub w następstwie
spożycia tkanek chorych świń lub dzików. W wydalinach oraz zwłokach
zwierząt wirus może utrzymywać aktywność przez okres kilku tygodni (1).
O tym, czy w następstwie kontaktu z SuHV-1 dojdzie do rozwoju choroby,
decyduje wiele czynników, jak: wiek, status immunologiczny wrażliwego
osobnika czy zjadliwość szczepu wirusa.

U psów choroba nie jest
rozpoznawana zbyt często. W dużej mierze jest to związane z jej
utrudnioną diagnostyką oraz obawami właścicieli i lekarzy weterynarii,
że obserwowane u zwierzęcia objawy mogą być związane ze wścieklizną,
a nie chorobą Aujeszky’ego. W wielu przypadkach, po pośmiertnym
wykluczeniu wścieklizny, u psów z omawianą jednostką nie prowadzi się
dalszej diagnostyki, w związku z czym choroba Aujeszky’ego pozostaje
nierozpoznana.

W ciągu ostatni...