Chłoniak nerki u młodego kota – opis przypadku

W badaniu rentgenowskim jamy brzusznej można stwierdzić jedynie powiększenie narządu.

Często postaci nerkowej towarzyszy postać jelitowa, którą również możemy stwierdzić podczas badania USG. Pojedyncze pętle jelit cienkich mają pogrubioną, dobrze widoczną warstwę mięśniową. Zdarza się także pogrubienie ściany jelita z całkowicie zatartą warstwowością. Ponadto powiększone są węzły chłonne krezkowe. Można także obserwować powiększenie śledziony. Obraz zmienionych jelit z zachowaną warstwowością może nasuwać podejrzenie nieswoistego zapalenia jelit (ang. Inflammatory Bowel Disease, IBD), dlatego w wątpliwych przypadkach zaleca się wykonanie biopsji jelita lub pobranie wycinka w celu weryfikacji histopatologicznej (1, 5).

Badanie histopatologiczne zazwyczaj pozwala precyzyjnie określić rodzaj tkanek ulegających transformacji i proliferacji nowotworowej.

W obrazie mikroskopowym obserwuje się zmienione nowotworowo limfocyty o wyraźnie zaznaczonych granicach i bazofilnej cytoplazmie. Komórki mają duże, okrągłe jądro komórkowe, o zwykle dobrze widocznym pojedynczym lub mnogim jąderku (7, 9). W postaciach bardziej agresywnych widoczne są liczne, nieprawidłowe figury podziałów mitotycznych. Dla dokładniejszego ustalenia pochodzenia chłoniaka możemy zastosować metody immunohistochemiczne z wykorzystaniem m.in. przeciwciał anty-CD3 (marker pochodzenia T-komórkowego) oraz anty-CD79-a (marker pochodzenia B-komórkowego).

W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić: ostrą i przewlekłą niewydolność nerek, wielotorbielowatość, włóknienie i martwicę oraz inne zmiany nowotworowe pierwotne i przerzutowe (9, 12). Wykonuje się również badania serologiczne mające na celu wykluczenie infekcji wirusowych, zaczynając od wirusa białaczki kociej (FeLV) i FIV, oraz ewentualne potwierdzenie zakażenia koronawirusem kocim (FIP).