Nefrektomia u psów i kotów

Warunkiem koniecznym przed przystąpieniem do nefrektomii jest potwierdzenie funkcjonowania drugiej nerki. W tym celu wykonuje się testy określające zdolności filtracyjne nerek. Podstawowym badaniem jest ocena poziomu mocznika i kreatyniny w surowicy krwi. Wśród innych badań należy wymienić urografię z użyciem jodowego środka kontrastowego, ocenę filtracji kłębuszkowej (GFR) z użyciem substancji testowych, takich jak kreatynina, inulina lub joheksol. Najdokładniejszą ocenę sprawności narządu umożliwia scyntygrafia, jednak nie jest ona ogólnie dostępna dla pacjentów weterynaryjnych. Dodatkowo można ocenić przepływ krwi przez nerkę badaniem dopplerowskim (14, 15).

Badania funkcji nerek wykonywane przed jednostronną nefrektomią:

badanie poziomu mocznika w surowicy krwi;badanie poziomu kreatyniny w surowicy krwi;urografia;ocena filtracji kłębuszkowej (przy użyciu kreatyniny, inuliny lub joheksolu);scyntygrafia.

Najczęstsze powikłania nefrektomii

Wśród powikłań nefrektomii możemy wyróżnić wczesne, późne oraz będące bezpośrednim wynikiem zabiegu operacyjnego lub związane z brakiem nerki lub innymi procesami patologicznymi.

Głównym wczesnym powikłaniem operacji jest krwotok, co spowodowane jest tym, że nerki należą do bardzo dobrze ukrwionych narządów (ok. 20% rzutu serca). Zazwyczaj dochodzi do krwawienia z kikuta żyły nerkowej. Pozostałymi komplikacjami zabiegu mogą być uszkodzenia narządów sąsiadujących, zakażenia i ropnie przestrzeni zaotrzewnowej lub przerwanie ciągłości opłucnej ściennej z odmą. U zwierząt niekastrowanych może zdarzyć się podwiązanie żył odchodzących od gonad.

Wśród powikłań związanych z usunięciem nerki należy wymienić oligurię, rozwój objawów niewydolności nerek. Jednak w badaniach u kotów, które służyły jako dawcy nerki do przeszczepu, nie zanotowano zaburzeń wskazujących na niewydolność pozostałego narządu w okresie 2-5 lat po operacji. U psów tuż po zabiegu notuje się podwyższenie poziomu mocznika i kreatyniny we krwi, ale...