Chirurgia ucha/Surgery of the ears

Zapalenie ucha zewnętrznego

Zapalenie ucha zewnętrznego występuje u 10-20% wszystkich psów oraz 2-6% wszystkich kotów, przynajmniej raz w ciągu ich życia. Istnieje predyspozycja rasowa u pudli, cocker spanieli i foksterierów.

Etiologię można podsumować za pomocą trzech P:

przyczyny pierwotne – takie jak: problemy dermatologiczne, alergie lub niedoczynność tarczycy,predyspozycje – takie jak: kształt ucha, wilgoć i ciepło,przewlekłe czynniki – takie jak: zwężenie przewodu słuchowego, rozrost, obrzęk, infekcje lub zapalenie ucha środkowego; najczęściej występujące drobnoustroje to: gronkowce, pałeczki Gram-ujemne z rodziny Proteus, pałeczka ropy błękitnej, paciorkowce, bakterie z grupy Coli, maczugowce czy drożdżaki z rodzaju Malassezia (candida).

Pierwsze objawy kliniczne zapalenia to potrząsanie głową i drapanie ucha prowokowane przez świąd. Następnie pies może nie pozwalać dotknąć ucha. Wyczuwalny jest brzydki zapach, a następnie pojawia się wydzielina sucha i brązowa aż do płynnej, ropnej. Z czasem przewód słuchowy rozrasta się i zwęża, co powoduje nasilenie objawów. Głuchota oraz porażenie nerwu twarzowego to częste konsekwencje tego stanu w przypadkach przewlekłych. Objawy zazwyczaj są typowe.

Rozszerzona diagnostyka powinna obejmować:

posiew bakteriologiczny, otoskopię oraz radiogramy czaszki, co powinno pozwolić zidentyfikować zajęcie procesem puszki bębenkowej.

Początkowo leczenie zapalenia ucha zewnętrznego realizowane jest przez internistę bądź dermatologa. U podstaw ponad 80% przypadków zaawansowanych infekcji przewodu słuchowego występuje przynajmniej jeden problem dermatologiczny, taki jak:

ropne zapalenie skóry, atopia,niedoczynność tarczycy.