Badanie ultrasonograficzne struktur szyi u psów i kotów – aktualne spojrzenie. Cz. II

Krtań

Obrazowanie ultrasonograficzne krtani umożliwia ocenę aparatu głosowego.

Rusztowanie krtani stanowią struktury chrzęstne, które podobnie jak gaz znajdujący się w świetle krtani, utrudniają penetrację wiązki ultradźwiękowej. Rusztowanie chrzęstne krtani stanowią nagłośnia, chrząstka tarczowata, chrząstka pierścieniowata oraz chrząstki nalewkowate. Nagłośnia widoczna jest w płaszczyźnie strzałkowej jako hiperechogenna linia w polu dalszym od głowicy, położona pomiędzy doczaszkowo leżącym językiem a chrząstką tarczowatą, której cień akustyczny ogranicza jej widoczność w części doogonowej. W płaszczyźnie poprzecznej widoczna jest doczaszkowo i dogrzbietowo od języka (8). Wizualizacja nagłośni jest łatwiejsza w trakcie połykania, ponieważ znajduje się wtedy w ruchu. Chrząstka tarczowata i pierścieniowata w płaszczyźnie strzałkowej widoczne są jako zagięte hiperechogenne linie dające cień akustyczny (8).

Struktury wewnętrzne krtani można zobrazować, wykorzystując jako okno akustyczne błonę pierścienno-tarczowatą, rozciągającą się pomiędzy chrząstką tarczowatą a pierścieniowatą oraz samą chrząstkę tarczowatą u młodych zwierząt. U starszych ulega ona mineralizacji, co uniemożliwia penetrację wiązki ultradźwiękowej. Głowicę przykłada się doogonowo od chrząstki tarczowatej w płaszczyźnie poprzecznej na wysokości ww. błony. Światło krtani w części doczaszkowej przyjmuje kształt litery V, który nadaje mu chrząstka tarczowata, bardziej doogonowo przyjmuje kształt lekko owalny, nadany przez chrząstkę pierścieniowatą (5).

Kierując głowicę nieco doczaszkowo, w polu dalszym ukazują się dwie symetryczne hiperechogenne linie odpowiadające wyrostkom klinowatym chrząstek nalewkowatych. Hipoechogenne symetryczne echa przebiegające od wyrostków klinowatych dośrodkowo w kierunku chrząstki tarczowatej stanowią fałdy przedsionkowe, zwa...