Badanie kliniczne pacjentów pediatrycznych

Pediatria jest trudną dziedziną medycyny weterynaryjnej nie tylko ze względów merytorycznych, ale także emocjonalnych i nierzadko technicznych. Niejednokrotnie wielkość zwierzęcia uniemożliwia wykonanie określonych zabiegów, a młody, niedojrzały pod wieloma względami organizm potrafi w sposób nieprzewidywalny zareagować na typowe, sprawdzone u zwierząt dorosłych sposoby postępowania.

Ocenę stanu zdrowia szczenięcia lub kocięcia przeprowadza się na podstawie zebranych informacji, pozyskanych przez dokładną obserwację i wykorzystanie czynności diagnostycznych. Informacje te należy następnie zanotować w celu lepszego uporządkowania. Dokładne zestawienie danych z wywiadu i badania klinicznego jest często najtrudniejszym etapem badania.

Badanie kliniczne powinno być przeprowadzone w sposób bardzo dokładny, według jednego ustalonego schematu, wówczas jesteśmy pewni, że nie przeoczymy żadnego elementu planu badania i unikniemy zbędnego zamieszania i obaw zarówno ze strony właściciela, jak również lekarza weterynarii. Sugeruje się przeprowadzić badanie, zaczynając od głowy zwierzęcia, kierując się w stronę ogona. Każdą zauważoną patologię natomiast należy odnotowywać w odniesieniu do konkretnego układu i ją zapisywać. Najłatwiej posłużyć się gotowym szablonem badania klinicznego (tab. 1).

Tab. 1. Przykładowy formularz badania klinicznego pacjenta pediatrycznego

Aby badanie kliniczne było jak najbardziej precyzyjne, musimy dysponować podstawowymi narzędziami diagnostycznymi przystosowanymi do badań pacjentów pediatrycznych (ryc. 2).

Badanie fizykalne

Należy pamiętać, aby w trakcie badania fizykalnego bardzo delikatnie, ale jednocześnie pewnie przytrzymywać pacjenta pediatrycznego. W przypadku tych najmłodszych zwierząt (zwierzęta młodsze niż 4 tygodniowe) badanie przeprowadza się zazwyczaj w obecności matki. Do matki powinno się podchodzić ostrożnie, ponieważ nawet łagodne zwierzęta mogą stać się podejrzliwe, jeśli obca osoba zbliża się do ich potomst...