Artefakty w bezpośredniej radiografii cyfrowej

Artefakty wynikające z przetwarzania obrazu

Konsola stacji technicznej do obsługi radiografii cyfrowej wyposażona jest w oprogramowanie komputerowe dedykowane poszczególnym modelom aparatów RTG lub systemom cyfrowym. Z jednej strony musi być prosta w obsłudze, z drugiej zaś – wyposażona jest w wiele skomplikowanych funkcji, pozwalających na obróbkę obrazów, poprawę ich jakości i uwidocznienia istotnych szczegółów diagnostycznych. To spory atut tej metody. Sterowanie na stacji technicznej poszczególnymi narzędziami oprogramowania umożliwia modyfikację jasności, kontrastu, skali szarości obrazu, wyostrzenia krawędzi itp.

Dzięki zawartym we wtórnej wiązce promieniowania różnicom gęstości optycznej badanych tkanek i narządów regulacja odpowiedniej funkcji programu do obróbki zdjęć, przede wszystkim skali kontrastu, pozwala na uwidocznienie w obrazie dodatkowych szczegółów anatomicznych (6, 10, 12). W efekcie maleje liczba koniecznych do powtórzenia ekspozycji. Jednakże i tutaj pojawiają się błędy związane z modyfikacją radiogramu (3, 8). Przy nadmiernym korzystaniu z poszczególnych funkcji przetwarzania następuje utrata jakości wyświetlanych obrazów. Za przykład może posłużyć nazbyt intensywne zastosowanie filtrów wzmocnienia i opcji wyostrzenia konturów, co prowadzi do tzw. efektu przeskoku, określanego w piśmiennictwie także jako Uberschwinger (niem.).

Na radiogramie, wokół krawędzi kości lub elementów metalicznych, pojawia się ciemna obwódka na wzór czarnego pierścienia (ang. black halo) (ryc. 14, s. 58). Artefakt ten widoczny jest często wokół metalowych elementów ortopedycznych. Łatwo można odróżnić go od zmian chorobowych, ponieważ ma jednolitą szerokość i dostosowany jest do kształtu otaczanego obiektu. Wraz ze zmniejszeniem wzmocnienia krawędzi maleje intensywność błędu (3, 6, 12).

Niewłaściwe wykorzystanie poszczególnych narzędzi filtracji i wygładzania może spowodować rozmycie obrazu, co również skutkuje obniżeniem wartości diagnostycznej z...