Aktualne spojrzenie na problem boreliozy – cz. II

Na terenach, gdzie borelioza występuje endemicznie, objawy kliniczne stwierdza się tylko u 5-10% spośród 75% seropozytywnych zwierząt. Wytłumaczeniem tego może być fakt zakażenia niepatogennymi szczepami zarazka lub zbyt małą jego ilością wprowadzoną do organizmu przy sprawnie działających mechanizmach odpornościowych gospodarza (54).

Rozpoznanie boreliozy jest trudne. By móc je postawić, wymagane jest współistnienie przynajmniej czterech elementów, którymi są:

typowe dla boreliozy objawy kliniczne;dodatnie miana przeciwciał dla Borrelia w surowicy podejrzanych o zakażenie pacjentów;potwierdzony kontakt pacjentów z kleszczami;pozytywna reakcja pacjenta na zastosowane leczenie (54).

Na przestrzeni ostatnich lat wzrosła znacznie częstotliwość rozpoznawania boreliozy wśród ludzi i zwierząt. Można zaryzykować stwierdzenie, że stała się ona modną chorobą. W wielu przypadkach dochodzi jednak do zbyt pochopnego postawienia diagnozy, zwłaszcza jeżeli lekarze bezgranicznie opierają się na dodatnich wynikach badań laboratoryjnych, które bardzo często, jak wcześniej wspomniano, uzyskiwane są w następstwie zakażenia zwierząt i ludzi niepatogennymi szczepami Borrelia lub innymi krętkami.

Metody rozpoznawania choroby z Lyme możemy podzielić na dwie grupy. Pierwsza obejmuje techniki pozwalające na bezpośrednie wykrycie bakterii w badanym materiale (badanie mikroskopowe, badanie hodowlane, PCR), a druga skupia metody pośredniego rozpoznawania (badania serologiczne).

Metody bezpośrednie

Hodowla Borrelia jest trudna, wymaga wykorzystania specjalnych podłoży (podłoże Barbour-Stonner-Kelly’ego – BSK), a w przypadku uzyskania wzrostu bakterii ich identyfikacja oparta jest nie na ocenie morfologii komórki, lecz na właściwościach biochemicznych drobnoustrojów, ewentualnie na analizie ich DNA. Najlepszym materiałem, z którego izoluje się krętki, są bioptaty skóry pobrane z miejsca ukąszenia przez kleszcza. W diagnostyce post mortem materiałem do badania mikrobiologi...