Aktualne dane na temat bartonelozy kotów

Bartoneloza jest chorobą wywoływaną przez bakterie Bartonella spp. należące do rzędu Rickettsiales. W obrębie rodzaju Bartonella wyróżnia się 24 gatunki, z czego ponad 10 jest w stanie zakażać psy i koty. Bakterie Bartonella są małymi, pleomorficznymi, Gram-ujemnymi pałeczkami bytującymi wewnątrzkomórkowo (1). Choroba jest zoonozą. B. henselae, której pierwotnym rezerwuarem są koty, u ludzi wywołuje chorobę kociego pazura. W populacji kotów patogen ten jest szeroko rozpowszechniony (bakteriemia występuje u 8-56% klinicznie zdrowych zwierząt) (2).

U kotów najczęściej stwierdza się występowanie B. henselae, rzadziej B. clarridgeiae oraz B. koehlerae. Drobnoustroje te częściej izolowane są od młodych osobników, w wieku poniżej pierwszego roku życia, oraz od kotów dzikich lub bytujących w skupiskach (np. w schroniskach). Bartoneloza występuje endemicznie w klimacie ciepłym, wilgotnym. W krajach, gdzie średnia temperatura w ciągu roku jest niska (np. Norwegia), praktycznie nie notuje się jej przypadków. W obrębie gatunku B. henselae istnieją przynajmniej dwa genotypy bakterii (Houston-1 oraz Marsylia). Typ Marsylia występuje na zachodzie USA, w Europie, a także w Australii, podczas gdy typ Houston-1 występuje w Azji (3).

Drogi szerzenia się bartonelozy kotów

Wydaje się, że najważniejszym wektorem bartonelozy są pchły Ctenocephalides felis (4). B. henselae była przenoszona między kotami poprzez transfer pcheł żerujących na zakażonych kotach na koty wolne od patogenów (SPF) oraz przez śródskórne podanie pchlich odchodów. Częstotliwość zakażeń tych wektorów riketsjami jest bardzo różna i wynosi od 0% w Hiszpanii (5) do ponad 18% w Nowej Zelandii (4) i 57,1% we Włoszech (6).

W 2017 roku w Tun...