Zastosowanie bisfosfonianów u koni

Alternatywne drogi podania

Zgodnie z zaleceniami producenta klodronian powinien być podawany domięśniowo (w trzech różnych miejscach) w dawce 1,4 mg/kg mc., nie przekraczając 900 mg na zwierzę. Tiludronian natomiast powinien być podawany w dawce 1 mg/kg m.c., rozpuszczony w 1 L płynu fizjologicznego, w kroplowym wlewie dożylnym. Znane są jednak przypadki podawania tych substancji innymi drogami. Opisywane jest podawanie tiludronianu dostawowo lub w dożylnej regionalnej perfuzji kończyn (IV RLP). Celem takiego działania jest lepsze zlokalizowanie substancji w obszarze leczonych zmian patologicznych oraz zmniejszenie ilości zastosowanej substancji (ze względu na dość wysoki koszt terapii oraz możliwe działania niepożądane). Jednak nie określono bezpiecznych dawek, które mogłyby być w ten sposób podawane.

Wyliczono natomiast, że nieszkodliwe dla chrząstki stężenie tiludronianu w mazi stawowej wynosi <19 000 ng/ml (3). Udowodniono, że wyższa jego zawartość powoduje degradację tkanki chrzęstnej poprzez zwiększone uwalnianie z niej glikozaminoglikanów oraz wywoływanie apoptozy chondrocytów. Natomiast niskie stężenia mogą działać chondroprotekcyjnie. Mechanizm ten nie został jeszcze dokładnie poznany, wiadomo jednak, że poprzez chelatację jonów cynku hamują one aktywność metaloproteinaz (1). Wpływ bisfosfonianów na chrząstkę jest zatem uzależniony od zastosowanej dawki. Dopóki więc nie zostaną dobrze poznane te mechanizmy i ustalone odpowiednie dawkowanie, stosowanie tych leków w sposób inny niż w podaniu ogólnym niesie za sobą pewne ryzyko.

Możliwe działania niepożądane

Ze stosowaniem bisfosfonianów związane jest możliwe wystąpienie konkretnych skutków ubocznych. U ludzi zdarzają się poważne powikłania w postaci osteonekrozy żuchwy oraz atypowego złamania kości udowej. U koni nie odnotowano jak do tej pory ani jednych, ani drugich. Istnieją jednak inne realne ryzyka, najczęstszym z nich jest wystąpienie bóli morzyskowych. Według różnych badań od 9% d...