Endoskopia w stomatologii koni

Ograniczenie komplikacji

Jeżeli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne lub niemożliwe, a stan zapalny utrzymuje się lub nasila, należy rozważyć ekstrakcję zainfekowanego zęba. W zależności od wyboru metody ekstrakcji zębów ryzyko wystąpienia komplikacji wynosi 3,6% przy ekstrakcji per os do 80% – przy ekstrakcji przez wybijanie zębów (18). Większość powikłań pozabiegowych można ograniczyć, oceniając ząb i zęby sąsiednie przed ekstrakcją i po niej. Niezastąpione są tutaj nowoczesne metody obrazowania, jak tomografia komputerowa, zdjęcia rentgenowskie oraz endoskop stomatologiczny, które nie tylko ułatwiają ocenę przypadku, ale również umożliwiają wizualizację miazgi, korzeni oraz tkanek przyzębia.

Należy pamiętać, że zainfekowane zęby mają tendencję do fragmentacji, dlatego obserwacja zębodołu w celu poszukiwania resztek zębowych oraz fragmentów kości wyrostka zębodołowego jest w pełni uzasadniona (24). Jeśli pozostały resztki, należy ostrożnie wyłyżeczkować zębodół, aż stanie się on gładki w badaniu palpacyjnym i nie pozostaną w nim żadne fragmenty zębów (24). Wyrostek zębodołowy należy zabezpieczyć przed gromadzeniem się jedzenia, w tym celu zaleca się stosowanie stomatologicznej masy wyciskowej. (24). Zdarza się, że w wyniku ekstrakcji zęba dochodzi do uszkodzenia zębodołu i powstania przetoki do zatoki albo pasażu nosowego. Dzięki zastosowaniu endoskopu możliwe jest dokładne aplikowanie hydroksyapatytu z antybiotykiem miejscowym, wosku dentystycznego i plomby akrylowej. Można dodatkowo kontrolować dół zębodołu, co zasadniczo ułatwia pracę i ogranicza ryzyko komplikacji.

Podczas mało inwazyjnej metody MITE (ang. minimally invasive transbuccal extraction) dzięki endoskopowi stomatologicznemu można precyzyjnie ocenić umiejscowienie pręta Steinmana. Istnieje jednak ryzyko uszkodzenia sąsiednich zębów, dlatego dobre obrazowanie znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań. Nie zastąpi to zdjęcia rentgenowskiego, które jest niezbędne podczas MITE, ale ...