Endoskopia w stomatologii koni

Stwierdzono, że najczęściej występującymi zmianami były:

ostre krawędzie zębów (u 96,3% koni),

przerosty (64,3%),

pęknięcia szczelinowe/rysy szkliwowe (54,3%),

diastemy (24,3%),

hipoplazja dolnej części jamy ustnej (48,3%) (21).

Należy zaznaczyć, że dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, jak np. kamera endoskopu, można lepiej zrozumieć, czy dane zmiany w anatomii zębów są u osobnika patologiczne, czy jeszcze fizjologiczne, na co głównie wpływają wiek konia i przebyte choroby (7, 8).

Endoskop w leczeniu zachowawczym

Stomatologia koni powinna opierać się na szybkiej i kompleksowej diagnostyce oraz leczeniu zachowawczym, dlatego duży nacisk powinno się kłaść na wczesne wykrycie patologii i precyzyjne obrazowanie zmian (21). W przypadku diastem pokarm gromadzący się pomiędzy zębami ulega rozkładowi i może doprowadzić do postania głębokich kieszonek okołozębowych, recesji dziąseł i chorób przyzębia (13, 17). Ból wywołany chorobami przyzębia powoduje, że konie dopasowują wzorzec żucia, aby omijać bolesne rejony, co skutkuje nierównomiernym ścieraniem i pogłębieniem problemu (18, 19).

Jeżeli więc nie doszło do zainfekowania pobliskich tkanek i nie ma wskazań do ekstrakcji, zaleca się wdrożenie leczenia, które bez pomocy endoskopu może być utrudnione. Szczególnie przydatny jest tutaj endoskop twardy, gdyż umożliwia on widok „z góry”, dzięki czemu dokładnie można ocenić stan przyzębia i efekty leczenia. Dodatkowo, aby uniknąć niezamierzonej penetracji miazgi, konieczne jest staranne, dokładne, kontrolowane umieszczenie wiertła w przestrzeni proksymalnej, co przy pomocy dobrej kamery jest ułatwione (24). Przy zastosowaniu endoskopu miękkiego istnieje ryzyko uszkodzenia sprzętu podczas badania. Dzięki wprowadzonemu leczeniu nie dochodzi do dalszego rozwoju choroby i określa się je jako efektywne (5, 25).

Kolejną patologią często obserwowaną w endoskopii stomatologicznej jest hipoplazja cementu (czyli brak cementu w lejku) ...