Dermatologia koni Cz. I. Choroby pasożytnicze

Endopasożyty

Nie tylko pasożyty zewnętrzne wywołują zmiany skórne. Zdolności te posiadają także endopasożyty: Onchocerca oraz Habronema.

Habronema

Habronema muscae, H. microstoma, H. megastoma wywołuje skórną habronemozę, zwaną powszechnie ranami letnimi. Żywicielem pośrednim pasożyta jest mucha. Dorosłe osobniki Habronema pasożytują w żołądku konia. Larwy wydalane są z kałem, następnie zjadane przez muchy, które składają larwy w okolicy warg konia. Zostają one połknięte przez konia. Czasami złożone są w miejscach uszkodzenia skóry lub na błonach śluzowych. Powstają wtedy trudno gojące się i wrzodziejące zmiany, najczęściej w okolicy oczu, w dystalnych częściach kończyn oraz na sromie lub napletku. Rozpoznanie stawiamy na podstawie wywiadu, objawów klinicznych i sezonowego występowania. Wykonujemy również biopsję skóry (obecność pasożytów lub reakcja eozynofilowa w tkance).

Leczenie polega na podawaniu iwermektyny per os dwa razy w odstępach 3-6-tygodniowych w połączeniu z glikokortykosteroidami. W przypadku infekcji bakteryjnych stosuje się antybiotyki miejscowo i ogólnie.

Onchocerciasis

Onchocerciasis jest natomiast chorobą niezależną od pory roku, a wywołuje ją nicień Onchocerca cervicalis. Formy dorosłe osiągają 30 cm długości i lokalizują się w więzadle karkowym, gdzie zazwyczaj są otoczone tkanką ziarninową z zaznaczonymi ogniskami włóknienia i mineralizacji. Osobniki dorosłe uwalniają mikrofilarie, które przemieszczają się pod skórą. Można je znaleźć wzdłuż linii białej na brzuchu (głównie w okolicy pępka), a także na głowie i szyi. Ich lokalizacja w poszczególnych warstwach skóry zależy od pory roku (podczas ciepłych miesięcy przemieszczają się do powierzchownych jej warstw).

Żywicielem pośrednim pasożyta są komary z rodziny Culicoides.

Zmiany skórne są różnorodne w swoim wyglądzie. Występują ogniskowe wyłysienia, złuszczenia, strupy oraz miejscowe stany zapalne. Choroba może doprowadzić do powstania dużych, bezwłosych, wrzodzie...