Wpływ mastitis na rozród bydła mlecznego

Omawiane prace wyraźnie dowodzą, że wpływ zapaleń podklinicznych na mastitis jest bez wątpienia negatywny. Zestawienie wpływu zapaleń podklinicznych zawarto w tab. 2 (20).

Tab. 2. Zestawienie wpływu zapaleń podklinicznych wymienia na wskaźniki rozrodu u bydła

Leczenie mastitis

Podejmując leczenie podklinicznych i klinicznych postaci mastitis, do których doszło przed pierwszą rują po porodzie, a szczególnie przypadków stwierdzonych po unasiennieniu, należy rozważyć wpływ terapii na owulację, zapłodnienie i rozwój zarodka oraz uwzględnić zastosowanie leków i zabiegów, które mogą zapobiec zaburzeniom płodności. Badania własne (19) wykazały, że zastosowanie dodatkowych leków, takich jak antyoksydanty (wit. C 0,01 mg/kg m.c., wit. E 1 mg/kg m.c., betakaroten 0,5 mg/kg m.c. oraz selen 0,01 mg/kg m.c.), dimer lizozymu (0,02 mg/kg m.c.) lub megluminian fluniksyny (2,2 mg/kg m.c.), u krów pooddawanych miejscowej antybiotykoterapii ostrych zapaleń wymienia przyczyniło się do ograniczenia zaburzeń płodności w stosunku do krów leczonych tylko miejscowo. Korzystny wpływ na płodność zaznaczył się niezależnie od wyników leczenia zapaleń wymienia. Krowy poddane terapii skojarzonej cechowały się: krótszym okresem do pierwszej inseminacji, wyższym wskaźnikiem zapłodnień, niższym indeksem inseminacyjnym i krótszym okresem międzyciążowym.