Wpływ mastitis na rozród bydła mlecznego

Schrick i wsp. zasugerowali w swojej pracy (18), że zarówno kliniczna, jak i podkliniczna postać mastitis zwiększa okres międzyciążowy niezależnie od izolowanych patogenów. Podobne spostrzeżenia odnotowano w szerokiej epidemiologicznej pracy (16), która obejmowała analizę 287 tys. przypadków. Zwierzęta podzielono na dwie grupy badawcze. Jedną grupę stanowiły zwierzęta, u których liczba komórek somatycznych (LKS) była niższa niż 150 tys./ml. W drugiej znalazły się krowy z LKS przekraczającą wspomnianą liczbę. Wskaźnik zapładnialności po pierwszym zabiegu wyniósł dla krów z podwyższoną liczbą komórek somatycznych 31,5%, dla zdrowych – 39,4%. Po wytypowaniu krów z zapaleniami chronicznymi wymienia, gdy LKS wahała się między 150 tys./ml a 450 tys./ml, wskaźnik zapładnialności był niższy o 14,5% w porównaniu do krów zdrowych. Z kolei u krów z chronicznie podwyższoną LKS (> 3 m-ce), o wartościach przekraczających 1 mln/ml, wspomniany wskaźnik był niższy aż o 20,5%. We wspomnianej pracy oceniono również wpływ postaci klinicznych mastitis na wskaźniki rozrodu. Według badaczy wskaźnik ciąż jest niższy o 24% (w porównaniu do krów wolnych od mastitis), jeśli zapalenie kliniczne występuje do 10 dni przed zabiegiem inseminacji. Wcześniejsze wystąpienie zapalenia nie ma wpływu na rozwijającą się ciążę. Z kolei wystąpienie mastitis nawet do 30 dni po inseminacji może obniżyć wskaźnik ciąż nawet o 23%.

Trudno wyciągnąć jednoznaczne wnioski, jeśli mówimy o wystąpieniu zapalenia gruczołu mlekowego przed zabiegiem inseminacji. Natomiast pojawienie się mastitis po inseminacji bezdyskusyjnie wpływa na pogorszenie osiąganych wskaźników rozrodowych.