Ciężka kardiomiopatia rozstrzeniowa. Przebieg z obustronną zastoinową niewydolnością serca, migotaniem przedsionków i małym rzutem serca – opis przypadku.

Opis przypadku

Do gabinetu kardiologicznego Kliniki Małych Zwierząt SGGW w Warszawie przyprowadzono Aleksa – dziewięcioletniego wyżła weimarskiego, samca o masie ciała 40 kg. Z wywiadu wynikało, że problemy z układem krążenia u Aleksa występują od kilku miesięcy, kiedy po niedużym wysiłku fizycznym zasłabł na spacerze. Rozpoznano endokardiozę zastawki dwudzielnej i wdrożono leczenie: enalapril (Enarenal), furosemid, pimobendan (Vetmedin) oraz digoksynę (Digoxin). Jednak pomimo stosowanych leków Alex był nadal osłabiony, szybko się męczył oraz występował u niego kaszel. Do leków dołączono amiodaron (Cordarone). Po kilku dniach u Aleksa wystąpiły nowe objawy kliniczne – wodobrzusze, utrata apetytu, a także pogorszenie samopoczucia. Z powodu braku poprawy czy wręcz pogorszenia się stanu psa właściciele zdecydowali się na konsultację z innym lekarzem.

Wizyta 1.

Podczas pierwszego badania klinicznego stwierdzono wyraźną duszność mieszaną, tętno małe oraz tony serca o zmiennej głośności. W badaniu osłuchowym stwierdzono bezładny rytm serca oraz częstotliwość akcji serca 200/minutę. Występowało również tętno brakujące. Palpacyjnie stwierdzono również dodatni odruch balotowania, świadczący o istniejącym wodobrzuszu. Pacjent wykazywał objawy kacheksji kardiogennej. Podczas wizyty wykonano następujące badania dodatkowe – badanie elektrokardiograficzne (EKG) oraz echokardiograficzne.

Kilkuminutowy zapis EKG wykazał migotanie przedsionków o średniej częstotliwości akcji serca 210/minutę oraz liczne, sporadyczne, pojedyncze wielokształtne (pochodzące z dwóch ognisk) dodatkowe pobudzenia komorowe (ryc. 1a, b i c).