Schorzenia dermatologiczne królików

Grzybice skórne

Grzybice skórne nie są często spotykane u królików trzymanych w domach. Występują one zazwyczaj u osobników młodych, o osłabionej odporności albo u zwierząt przetrzymywanych w złych warunkach. Mogą one również pojawiać się jako choroby towarzyszące innej chorobie ogólnej osłabiającej organizm.

Wywoływane są najczęściej przez Trichophyton mentagrophytes (7), ale spotyka się również grzybice wynikające z zakażenia Microsporum canis, Trichophyton tonsurans, Microsporum gypseum, Achorion schoenleinii (6). Większość zakażonych zwierząt nie wykazuje objawów klinicznych lub są one nieznaczne. Może pojawić się świąd kończyn piersiowych lub miednicznych, wyłysienia na uszach lub między uszami. Zmieniony chorobowo naskórek jest nadmiernie zrogowaciały. Chorobie towarzyszyć mogą również okrągłe wyłysienia, ze świądem i rumieniem skóry.

Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych, w badaniu przy pomocy lampy Wooda (fluorescencja następuje tylko przy zakażeniu Microsporum canis), badaniu mikroskopowym zeskrobin skóry, włosów, badaniach hodowlanych w kierunku grzybów.

Małe zmiany leczy się poprzez wycięcie włosa w okolicy zmienionej chorobowo skóry i stosowaniu maści z z klotrimazolem, enilkonazolem. Przy bardziej zaawansowanej chorobie stosuje się leczenie ogólne, które polega na podawaniu ketokonazolu (5-10 mg/kg m.c. dwa razy dziennie) lub gryzeofulwiny (25 mg/kg m.c.). Leczenie prowadzi się aż do 2 tygodni po zniknięciu wszelkich objawów klinicznych choroby lub kiedy comiesięczne badania w kierunku grzybów wyjdą dwukrotnie ujemne. Leczenie trwa zazwyczaj 3-4 miesiące (8).Ważne jest, aby poprawić warunki bytowe i żywieniowe chorego zwierzęcia. Niezbędna jest również dezynfekcja otoczenia, w którym przebywa królik.

Trzeba pamiętać, że grzybice skórne występujące u królików są zoonozami, są one groźne szczególnie dla dzieci oraz osób dorosłych z osłabioną odpornością.

Ryc. 5. Myksomatoza u królika domowego. Widoczne są charak...