Syndrom przerostu bakteryjnego skóry u psów

Syndrom przerostu bakteryjnego skóry (ang. skin bacterial overgrowth syndrome – BOGS) to proliferacja bakterii G+ (ziarniaków) na jej powierzchni. W większości przypadków izolowaną bakterią jest Staphylococcus pseudintermedius, element naturalnej flory bakteryjnej skóry oraz błon śluzowych, szczególnie okolicy jamy ustnej i odbytu. W sprzyjających warunkach Staphylococcus pseudintermedius staje się oportunistycznym patogenem wywołującym zapalenie skóry. Jedną z przyczyn może być nadwrażliwość na antygeny bakteryjne lub produkowane przez nie enzymy oraz toksyny. Brak predyspozycji rasowej i płciowej (5). Syndrom występuje u młodych oraz w średnim wieku zwierząt i ma tendencję do nawrotów. Najczęstszą przyczyną pierwotną jest zwykle choroba alergiczna, jednak w przypadku braku możliwości identyfikacji czynników sprawczych syndrom nazywany jest idiopatycznym. W przypadku nadwrażliwości dysfunkcja bariery skórnej oraz zaburzenia w układzie immunologicznym ułatwiają namnażanie się bakterii Staphylococcus pseudintermedius na powierzchni, ale bez możliwości ich wnikania do głębszych warstw.

Objawy kliniczne

Nadmierna proliferacja bakterii może wystąpić na skórze całego ciała oraz/lub na błonach śluzowych, choć najczęściej zmiany obserwuje się na dobrzusznej powierzchni szyi, brzuchu, w pachwinach oraz pod pachami (ryc. 1, 2). Objawy, które zwykle skłaniają właścicieli do konsultacji lekarsko-weterynaryjnej, to nieprzyjemny zapach, zwykle o znacznym nasileniu, oraz świąd.

Obecne są: łagodny do umiarkowanego rumień, łuski, wysięk, łojotok tłusty, świąd o zróżnicowanym nasileniu, liszajowacenie, hiperpigmentacja, otarcia oraz przerzedzenia sierści, a niekiedy nawet wyłysienia. Mieszki włosowe pozostają niezajęte, a typowe dla ropowicy skóry wykwity, takie jak: grudki rumieniowe, krosty, strupy, kryzki naskórkowe oraz przetoki, nie występują (5). Dodatkowo może się pojawić rumieniowo-woszczynowe zapalenie zewnętrznych przewodów słuchowych.

Ze względu na różno...