Przerywanie ciąży u suk i kotek w świetle współczesnych zapatrywań

Środki, które mogą znaleźć zastosowanie w przyszłości

Antagoniści gonadoliberyny (GnRH)

Substancje o działaniu antagonistycznym w stosunku do gonadoliberyny mają szerokie zastosowanie w medycynie człowieka, jednak ze względów ekonomicznych nie są jeszcze rutynowo wykorzystywane w medycynie weterynaryjnej. Mechanizm ich działania polega na współzawodnictwie z GnRH o miejsce wiązania z jego receptorem (8, 21). Efektem jest osłabienie lub całkowite zahamowanie oddziaływania gonadoliberyny, czyli blokada osi podwzgórze – przysadka – gonady, co doprowadza do spadku poziomu m.in. progesteronu we krwi obwodowej po około 2 godzinach od podania bez wywołania efektu zaostrzenia – w przeciwieństwie do agonistów GnRH (25). Antagoniści gonadoliberyn cechują się wysoką efektywnością, szczególnie przy zastosowaniu na wczesnych etapach ciąży, natomiast skuteczność poronna w drugiej połowie ciąży spada o 50% (8). Wśród działań niepożądanych, jakie mogą zostać zaobserwowane, dominują objawy reakcji zapalnej wywoływanej na drodze degranulacji mastocytów (13). Pierwsze dwa pokolenia antagonistów GnRH wykazywały ograniczoną skuteczność oraz stosunkowo często powodowały efekty uboczne związane z występowaniem reakcji anafilaktycznych. Niedawno opracowano nową serię efektywnych oraz długotrwale działających (≤ 10 dni) antagonistów GnRH o niskiej ekspresji histaminowej. Do grupy tej należą: cetroreliks, abareliks, ganireliks, antareliks, tevereliks, degareliks, ozarelix, ornirelix, acylina (21). W chwili obecnej specyfiki tego rodzaju nie są dostępne w krajowej praktyce weterynaryjnej.

Antagoniści estrogenów

Substancje o działaniu antyestrogenowym, jak np. tamoksifen, mogą wpływać na stężenie gonadotropin we krwi obwodowej (22). W badaniach przeprowadzonych przez Bowena i wsp. (3) wyka...