Postępowanie terapeutyczne w przypadku fobii dźwiękowej u psów

TCA – antydepresanty trójcykliczne

To inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, wpływają raczej modyfikująco na wrażliwość receptorów niż poprzez bezpośrednie oddziaływanie na receptory. Pierwsze efekty terapeutyczne widoczne są po 3-4 tygodniach od rozpoczęcia podawania leku, dlatego zaleca się rozpoczęcie terapii 6 tygodni przed okresem świąteczno-noworocznym. Można stosować te leki łącznie z benzodiazepinami, podając TCA ciągle, a benzodiazepiny – doraźnie, w dzień działania bodźców dźwiękowych. Dawkowanie (6):

Amitriptylina – 2,2-4,4 mg/kg m.c. co 12 godzin.Klomipramina 1-3 mg/kg m.c. co 12 godzin.

Azopirony

Buspiron – agonista receptorów serotoninowych. W odróżnieniu od beznodiazepin nie powoduje rozluźnienia mięśni, nie ma działania sedatywnego i nie powoduje efektu wycofania. Powinien być stosowany w słabym lub umiarkowanym lęku. W fobii może być stosowany łącznie z doraźnym podawaniem benzodiazepin. Stosowany jest raczej jako lek drugiego rzutu lub w terapii kombinowanej. Dawkowanie:

Buspiron – 0,5-2 mg/kg m.c. od 1 do 4 razy dziennie lub 10-15 mg na psa co 8-12 godzin (6).

SSRI

Mogą być stosowane długofalowo przy fobii dźwiękowej w celu redukcji reaktywności, ograniczania stresu i poprawy nastroju (4).

Nie mają one jednak wystarczającego działania przeciwlękowego i w celu uzyskania lepszego efektu terapeutycznego można łącznie doraźnie stosować benzodiazepiny w czasie nasilonego działania bodźców powodujących lęk.

Dawkowanie:

Fluoksetyna – 1-2 mg/kg m.c. co 24 godziny (7).Fluwoksamina – 0,25-0,5 mg/kg m.c. co 24 godziny (4).Sertralina – 1-2 mg/kg m.c. co 24 godziny (4).

Tab. 2. Dawkowanie innych leków wykorzystywanych w terapii fobii dźwiękowej

Acepromazyna

Jest silnym trankwilizatorem, nie ma jednak działania anksjolitycznego, nie znosi odczuwania lęku, w związku z tym nie powinna być stosowana w terapii fobii dźwiękowej. Jej działanie polega na zwiotczeniu mięśni i uspokojeniu psychomotorycznym....