Pęcherzyca liściasta u kotów

Pęcherzyca liściasta jest najczęściej występującą chorobą o podłożu autoimmunologicznym u kotów (15). Mimo że dotyczy głównie skóry, w trakcie jej rozwoju mogą wystąpić również objawy ogólnoustrojowe. Obserwuje się występowanie krost oraz pęcherzyków (głównie w obrębie głowy), które bardzo szybko pękają, co skutkuje powstawaniem strupów, a także łusek i kryzek naskórkowych. Zmiany mogą mieć charakter miejscowy lub bardziej rozległy, obejmujący więcej obszarów skóry.

Etiologia

Pęcherzyca liściasta to choroba o podłożu autoimmunologicznym. Związana jest z produkcją przeciwciał skierowanych przeciwko połączeniom pomiędzy komórkami naskórka, co w efekcie skutkuje utratą ich przylegania i wystąpieniem zjawiska akantolizy. U ludzi i psów docelowym autoantygenem dla przeciwciał jest transbłonowe białko – desmogleina-1 oraz prawdopodobnie inne kadheryny, np. desmokolina-1 (3, 14, 19).

Niestety w przypadku kotów docelowy autoantygen nie został jak dotąd zidentyfikowany. Efektem akantolizy jest pojawianie się w powierzchniowych warstwach skóry jądrzastych komórek pochodzących z głębszych warstw naskórka na skutek zrywania połączeń pomiędzy komórkami. Zjawisko to znajduje swoje odzwierciedlenie w cytologii, w której możemy zaobserwować wyżej wymienione komórki, zwane akantocytami. Jest to istotną wskazówką diagnostyczną.

Nie ma żadnych predylekcji wiekowych, rasowych czy płciowych do rozwoju pęcherzycy liściastej u kotów (12, 16).

W badaniach Preziosi i wsp. wiek kotów, u których rozpoznawano pęcherzycę liściastą, wahał się od mniej niż roku do 17 lat, przy medianie równej 5 lat (16).

Pęcherzyca liściasta – objawy kliniczne

U większości kotów pierwsze objawy kliniczne pojawiają się na głowie, głównie w części twarzowej – na grzbiecie nosa, dookoła oczu, na policzkach, a także na powierzchni małżowin usznych. Charakterystycznymi objawami są również paronychia, czyli zajęcie łożyska pazurowego, a także zmiany dookoła sutków oraz na opuszkach wszystkic...