Niedokrwistość u zwierząt egzotycznych

fot. istock.com

Niedokrwistością (anemią) określa się obniżone stężenie hemoglobiny związane z obniżoną całkowitą masą czerwonych krwinek we krwi. W badaniach laboratoryjnych wyrażona jest przez: obniżony hematokryt/PCV, liczbę czerwonych krwinek oraz stężenie hemoglobiny. Do postawienia trafnej diagnozy kluczowe jest znalezienie pierwotnego źródła problemu, mając na uwadze to, jak kompleksowa może być patogeneza niedokrwistości (1).

Zwierzęta egzotyczne stanowią bardzo zróżnicowaną grupę pacjentów, przy czym występująca u nich niedokrwistość może mieć różny przebieg i przyczyny. Praca ta ma na celu przegląd najbardziej powszechnych z nich, ze szczególnym uwzględnieniem charakterystycznych przypadków dla konkretnych gatunków.

Podstawowym podziałem, jaki można zastosować wobec anemii, jest rozróżnienie na anemię regeneratywną oraz nieregeneratywną. Anemii regeneratywnej towarzyszy retikulocytoza i jest ona spowodowana przez utratę krwi (krwotok) lub zniszczenie (hemolizę) erytrocytów. W przypadku anemii nieregeneratywnej zmiany we krwi wynikają z zaburzeń erytropoezy, spowodowanych przez: dysfunkcję szpiku kostnego, niedobór erytropoetyny, niezdolność komórek progenitorowych do reakcji na erytropoetynę lub defekt komórek prekursorowych (1, 2). W ostrych przypadkach anemii na tle hemolizy lub urazu mechanicznego przez pierwszych kilka dni może ona wydawać się nieregeneratywna – jednak po upłynięciu tego czasu widoczna będzie już reakcja szpiku kostnego. Natomiast jeśli minął wystarczający czas dla adekwatnej reakcji ze strony szpiku kostnego, a poziom retikulocytów wciąż jest minimalny lub niewystarczający, występuje anemia nieregeneratywna. Sekwencyjne sprawdzanie hemogramu oraz wskaźników retikulocytów we krwi obwodowej umożliwia determinację, jaki typ anemii występuje u pacjenta (1).

Anemię można także podzielić ze względu na wielkość erytrocytów we krwi (makrocytarna, normocytarna, mikrocytarna) oraz barwliwość (hipobarwliwa, normobarwliwa oraz h...