Niedobory transferu siarowego u szczeniąt i kociąt – jak zabezpieczyć miot?

Alternatywne metody zapewnienia odporności biernej u szczeniąt i kociąt

W przypadku
braku możliwości pobrania siary od matki najlepszym rozwiązaniem jest
podanie szczeniętom siary od innej suki (średnio 1-1,5 ml/100 g masy
ciała), która rodziła w ciągu 2-3 ostatnich dni (jest to istotne
ze względu na szybki spadek stężenia immunoglobulin w mleku). Jest
to najskuteczniejsza metoda zapewnienia transferu biernego, gdyż
zawartość immunoglobulin w siarze jest wyższa niż w osoczu, ponadto
zawiera ona również inhibitory trypsyny, które ograniczają degradację
immunoglobulin, tym samym zwiększając ich dostępność dla noworodka.

W wielu przypadkach takie rozwiązanie nie jest jednak możliwe i wtedy zalecane jest doustne podanie osocza lub surowicy (lub puli surowic) od dorosłych, szczepionych zwierząt. Ma to sens tylko w pierwszej dobie życia, przy czym najistotniejsze jest podanie pierwszej porcji osocza czy surowicy do 8 godzin po porodzie. U szczeniąt pozbawionych siary obserwowany jest wzrost stężenia IgG we krwi po doustnym podaniu surowicy lub osocza, choć stężenie to nie dorównywało temu, jakie noworodki osiągały po pobraniu siary.

W opublikowanych badaniach stężenie immunoglobulin we krwi szczeniąt po doustnym podaniu surowicy nie osiągało ogólnie przyjętego minimalnego stężenia ochronnego, które wynosi: 2,3 g/L, a było niższe i wynosiło średnio 1,99 g/L (1) i 1,49 g/L (15).

Zakładając, że jest to najłatwiejsza oraz bardzo bezpieczna droga potencjalnego uzupełnienia niedoboru immunoglobulin u szczeniąt pozbawionych możliwości pobrania siary, oraz że podawane wyniki badań dotyczą wartości średnich, wydaje się, że przynajmniej u niektórych osobników takie postępowanie może zmniejszyć ryzyko z...