Nadciśnienie tętnicze u kotów okiem okulisty. Objawy okulistyczne w przebiegu retinopatii nadciśnieniowej u kotów

Ustabilizowanie stanu ogólnego pacjenta pełni kluczową rolę w próbie przywrócenia wzroku. Najważniejsze jest leczenie choroby podstawowej, jeżeli to ona jest przyczyną nadciśnienia. U kotów, pomimo że oś renina − angiotensyna − aldosteron może odgrywać rolę w uogólnionym nadciśnieniu, często lekiem pierwszego wyboru są blokery kanałów wapniowych (10-14), takie jak np. amlodypina w dawce 0,1-0,25 mg/kg m.c. co 24 h (do 0,5 mg/kg m.c.). Czynnikiem prognostycznym w leczeniu jest jej wpływ na proteinurię. W przypadku obecności proteinurii można do leczenia włączyć również inhibitory konwertazy angiotensyny, takie jak benazepril w dawce 0,5 mg/kg m.c. co 12 h lub enalapril w dawce 0,5 mg/kg mc. co 24 h (15).

Odpowiednie leczenie choroby podstawowej oraz nadciśnienia umożliwia zachowanie wzroku. Udowodniono, że siatkówka kotów zaczyna degenerować w czasie 7 dni od odklejenia (16). Pacjenci zdiagnozowani ze ślepotą w trakcie pierwszego badania okulistycznego powinni mieć jak najszybciej przeprowadzone badanie kardiologiczne, z badaniem ciśnienia ogólnego krwi. Potwierdzenie współzależności między objawami widocznymi na siatkówce a chorobą ogólną pozwala na ocenę rokowania dla pacjenta. Niezwykle ważna jest ocena odruchu grożenia – pozytywna korelacja między jego obecnością podczas pierwszego i ostatniego badania oznacza zwiększone szanse dla pacjentów, którzy mają nawet bardzo zaawansowane zmiany na siatkówce. Warto wiedzieć, że wg badań 57,6% kotów odzyskuje przynajmniej częściowe widzenie po terapii amlodypiną (9). Płeć pacjenta ma znaczenie, gdyż u kotek zmiany pojawiają się częściej. Co ciekawe, koty (jako płeć męska) mają 4,2 razy większą szansę za zachowanie widzenia mimo choroby.

Podsumowanie

Wdrożenie odp...