Mykoplazmoza psów

Postać ostra – objawy kliniczne i hematologiczne

Dominującym objawem postaci ostrej choroby jest anemia hemolityczna – zewnątrz- i/lub wewnątrznaczyniowa. W rzadszych przypadkach, wtórnie do zakażenia Mycoplasma haemocanis, może rozwijać się niedokrwistość autoimmunohemolityczna (IMHA – immune-mediated hemolytic anemia). Nie w każdym przypadku hemolizy w przebiegu choroby erytrocyty usuwane są z zaangażowaniem układu immunologicznego.

Dlatego w celu ustalenia mechanizmów anemii, co ma istotne znaczenie terapeutyczne, należy wykonać test Coombsa, a także rozmaz manualny, aby ocenić cytomorfologię i sposób ułożenia krwinek czerwonych w preparacie.

O hemolizie wewnątrznaczyniowej (wywołanej przez przeciwciała) świadczy wystąpienie: bilirubinemii, hemoglobinurii, żółtaczki, a w rozmazie – stwierdzenie obecności cieni krwinek czerwonych. Stężenie białka całkowitego w surowicy jest prawidłowe lub podwyższone.

W części przypadków notuje się sferocytozę z towarzyszącą hepato- i splenomegalią świadczącą o hemolizie zewnątrznaczyniowej (fagocytoza erytrocytów przez makrofagi śledziony i wątroby) (4).

Nasilenie anemii w przebiegu zakażenia Mycoplasma haemocanis może być różne: od łagodnego do ciężkiego, a jej charakter ma zwykle charakter regeneratywny. Towarzyszą jej: podwyższona liczba retikulocytów, polichromazja, makrocytoza. W ciężkich przypadkach we krwi obwodowej mogą pojawiać się także jądrzaste krwinki czerwone – erytroblasty (ryc. 2, ryc. 3).

Należy jednak pamiętać, że niedokrwistość w ostrej fazie (pierwsze 3 dni) jest nieregeneratywna (przedregeneratywna). Brak regeneracji możemy obserwować także w bardzo rzadkich przypadkach IMHA, w których procesy autoimmunologicznej destrukcji krwinek dotyczą komórek prekursorowych w szpiku kostnym. Często stwierdza się trombocytopenię z obecnością makropłytek (ryc. 4).

W obrazie białokrwinkowym nie stwierdza się specyficznych dla przebiegu choroby zmian. Zwykle zakażeniu towarzyszy leukopenia lub leu...