Kamica moczowa u kotów – kontrolowanie ryzyka

Szczawian wapnia

W związku z tym, że tempo rozpuszczania kamieni szczawianowych jest tak wolne, nawet w moczu nienasyconym, wymaganym początkowym postępowaniem jest chirurgiczne usunięcie kamieni. Następnie wskazane jest stosowanie diety prowadzącej do niskich wartości RSS/APR (poniżej zakresu przesycenia), aby pomóc zapobiegać nawrotom.

Na rozpuszczalność kryształów szczawianu wapnia jedynie w niewielkim stopniu wpływa pH moczu, jednak objętość moczu (a zatem koncentracja) i częstość jego oddawania są prawdopodobnie ważnymi czynnikami w długookresowym postępowaniu terapeutycznym. Zarówno zastosowanie diety wilgotnej (puszkowej), jak i zachęcanie kota do picia poprzez zapewnienie wody o określonym smaku lub sposobie podania (np. fontanna, kapacz) może być korzystne. Zastosowanie diety suchej o umiarkowanie zwiększonej zawartości soli, tzn. 1,2% w przypadku kotów, które silnie preferują karmę suchą (u których wprowadzenie karmy wilgotnej nie jest możliwe), zachęci je do pobierania wody w optymalnej ilości, co przełoży się na właściwą objętość i koncentrację moczu.

Struwit

Wiadomo, że pH moczu jest czynnikiem wybitnie wpływającym na rozpuszczalność kryształów struwitowych. Dieta przeznaczona zarówno do redukcji stężenia krystaloidowych prekursorów struwitu, jak również wytwarzania moczu o odczynie lekko kwaśnym (pH 6,0-6,3) może skutkować niskim RSS/APR w zakresie niedosycenia (<1), a zatem pozwala zarówno na rozpuszczenie istniejących kamieni, jak i na zapobieganie nawrotom kamicy. Klinicysta wraz z właścicielem mają zatem wybór pomiędzy rozpuszczeniem kamieni struwitowych (przy regularnym kontrolowaniu za pomocą badania rentgenowskiego, czy postęp leczenia jest właściwy) i chirurgicznym ich usunięciem i następnie profilaktyką w postaci diety. Po stwierdzeniu kamicy struwitowej ważne jest również badanie na obecność zakażenia dróg moczowych bakteriami wytwarzającymi ureazę, chociaż u kotów występują one znacznie rzadziej niż u psów.

Podobnie j...