Idiopatyczne zapalenie pęcherza u kotów – FIC

Czynniki neurogenne i zaburzenia hormonalne

W błonie podśluzowej pęcherza moczowego znajdują się zakończenia bezmielinowych włókien czuciowych typu C, których liczba u kotów chorych na FIC jest większa. Ich drażnienie ma powodować wzmożoną produkcję neuropeptydów, w tym substancji P, odpowiadającej za rozszerzenie i wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych. Przypuszcza się, że efekt pobudzenia wspomnianych włókien mogą dawać zarówno toksyny zawarte w moczu, jak i impulsy generowane przez mózg pod wpływem stresu.

Efektami drażnienia mają być:

ból odczuwany przez kota, skurcz mięśni gładkich, obrzęk i wzrost przepuszczalności ściany pęcherza.

Stan zapalny jest dodatkowo pogłębiany przez nadmierną produkcję NO i ATP przez komórki nabłonka (5). Przewlekły stres, odczuwany przez chore zwierzęta, może wpływać na rozwój FIC poprzez zaburzenia osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej (HPAA – Hypothalamic-Pituitary-Axis) i hipokortyzolemii (mechanizm przedstawiono na schemacie 1). Niskie stężenia kortyzolu powodują brak hamowania zwrotnego osi na poziomie hormonu adrenokortykotropowego oraz kortykoliberyny.

Zwiększa się stężenie katecholamin i nasilają się reakcje zapalne. Podwyższona jest także aktywność hydroksylazy tyrozynowej katalizującej syntezę noradrenaliny, co powoduje wzrost stężenia tego przekaźnika. W efekcie układ współczulny jest stale pobudzony. Podejrzewa się, że zwiększone stężenie kortykoliberyny wzmaga aktywność komórek tucznych. W badaniach mikroskopowych ściany pęcherza możemy stwierdzić naciek mastocytów, ich aktywację oraz degranulację, w moczu zaś – zwiększone stężenie histaminy, interleukiny 6 i tryptazy (5).

Terapia

Podobnie jak w przypadku innych chorób, których etiologię określa się jako idiopatyczną, terapia FIC jest objawowa. Pamiętając o wyżej opisanych hipotezach powstawania choroby, w postępowaniu terapeutycznym kota należy uwzględnić: dietę, terapię przeciwlękową, stosowanie leków przeciwbólowych i antybio...