Hemoplazmoza kotów

Czynnik etiologiczny

Przyczyną hemoplazmozy kotów są bakterie zaliczane obecnie do rodziny Mycoplasmataceae z gatunków:

Mycoplasma haemofelis, Candidatus Mycoplasma haemominutum oraz Candidatus Mycoplasma turicensis.

Bakterie te są pozbawione ściany komórkowej, nie wykazują wzrostu w warunkach in vitro i mogą się namnażać jedynie w organizmach żywych. W barwionym rozmazie krwi mykoplazmy te mogą być widoczne jako okrągłe (ziarenka) lub pałeczkowate twory układające się w postaci par lub łańcuszków (3-6 organizmów) na powierzchni erytrocytów (1).

Patogeneza

Uznaje się, że M. haemofelis jest najbardziej patogennym gatunkiem spośród mykoplazm hemotropowych kotów. Zakażenie może skutkować ciężką, czasem śmiertelną niedokrwistością hemolityczną, chociaż u niektórych kotów zakażenie może mieć przebieg przewlekły ze słabo nasilonymi objawami anemii lub brakiem jakichkolwiek objawów. Różnica w przebiegu zachorowań u różnych osobników może wynikać z poziomu odporności, jak i zjadliwości szczepów M. haemofelis.

Zakażenia Ca. M. haemominutum i Ca. M. turicensis mogą powodować obniżenie parametrów krwi (spadek liczby erytrocytów, hemoglobiny, hematokrytu), niemniej jednak anemia jest bardzo rzadko obserwowana. Objawy kliniczne u zwierząt zakażonych mogą wynikać ze współistniejących zakażeń M. haemofelis lub immunosupresji spowodowanej zakażeniami retrowirusowymi, lub innymi toczącymi się procesami chorobowymi. Większość kotów zakażonych jedynie Ca. M. haemominutum lub Ca. M. turicensis nie wykazywała żadnych objawów klinicznych choroby (2, 4).

Podczas eksperymentalnego zakażenia M. haemofelis okres inkubacji. wynosił 2-34 dni. Następnie u kotów rozwijała się ostra faza choroby, trwająca u nieleczonych zwierząt 2-4 tygodnie. W tym okresie u kotów obserwuje się objawy ciężkiej anemii i bakteriemię. Jest to czas, kiedy koty najczęściej trafiają do lekarza.

Mechanizmy powstawania anemii nie zostały jednoznacznie określone, ale wskazuje się, że może ...